________________
[ २३० ]
जाहे न होइ पउणो, मंतोसहि - तंत- जोइकिरियाहिं । ताहे गच्छइ मोहं, लक्खणमोहेण रामो वि ॥ कह कह वि लद्धसण्णो, हाहारवरोलभरियनहविव । रामो कुणइ पलावं, रोवंतो गरुयधाहाहिं ॥ लवणं- -कुसा वि नाउं, कालगयं लक्खणं महासोया । पव्वज्जागहणत्थं, भणंति रामं समागंतुं ॥
रामो वि आह 'पुत्तय !, खयंमि खारं खिवेह मा मज्झ । किं लक्खणं न पेच्छह, पत्तं अइदारुणमवत्थं ?' |
ते आह 'ताय ! इमिणा, कज्जेणऽम्हे भवाओ संभीया । पव्वज्जं गेण्हामो', वोत्तुमिमं निग्गया सहा (सहसा ) ॥ गंतुं महिंदउदए, तत्तोऽमयघोससूरिपासंमि । निक्खमिऊण कमेणं, सिद्धा लवणं-कुसा दो वि ॥ रामो वि दुहसमुद्दे, पडिओ गुरुसोयनीरलहरिल्ले । एक्कत्तो सुयविरहो, अण्णत्तो भाइमरणं ति ।। मुज्झइ सुण्णं जंपइ, चेट्ठारहिओ खणंतरं होई । लक्खविहीणं जोयइ, पहसइ पत्थावरहियं ति ॥ इय एवमाइबहुयं, चेट्टंतो राहवो दुहं पत्तो । लच्छीहरस्स देहं, न मुयइ कइया वि खंधाओ || एयावत्थं दट्टं, रामस्सऽंतेउरं पुरिजणो य । सामंत-सयणवग्गो, सेवगलोओ तह समग्गो ॥ आयण्णो जं रामो, न देइ लच्छीहरस्स सक्कारं । विहिउं गहगहिओ इव, खणं पि मेल्लइ न खंधाओ ॥ एत्थंतरंमि पत्ता, सदार - पुत्ता विहीसणाईया । नमिऊण राममेवं भणंति सव्वे वि रुयमाणा ॥
-
' तुम्हारिसा वि इमिणा, जइ पहु ! घेप्पंति दड्ढसोएणं । ता कहसु धीर ! धरणीए धीरिमा कं समल्लियउ ? || अण्णं च निरवसेसं, मयकिच्चं नीरदाणमाईयं । जं सव्वजणपसिद्धं तं कीरउ लक्खणस्सिहि' ॥ तत्तो रुट्ठो जंप, रामो भणियमिमं मि 'रे दुट्ठा !! एयट्ठाणे तुब्भे, डज्झह जलणेण जलिएणं ॥ मयकिच्चं पि असेसं, कीरउ जलदाणमाइयं तुम्हं । जं दुज्जणा पट्टा, जंपेह असब्भवणाई ||
उट्टुट्ठ लच्छिवल्लह !, इमाण पुरओ न विट्ठिउं जुत्तं । जे जंपंति पउट्ठा, कडुयाइं दुट्ठवयणाई' |
—
