________________
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
..................... २२८ .. सीयासुया दो वि लवणं-कुस त्ति । पियंकर-सुहंकरमाया वि सुदरिसणा संसारं भमिऊण जाओ सिद्धत्थसाहू जेण लवणं-कुसा पढाविय त्ति' ।
तत्तो सोउमेवं संजायसंवेगो मोयाविऊण राम-लक्खणे कह कह वि कयंतवयणो तस्सेव जयभूसणकेवलिस्स समीवे पव्वइत्ता कमेण समववण्णो बंभलोए देवो त्ति ।
रामो वि सपरिवारो सीयं खामेत्ता गओ नियठाणं । सीया वि विविहतवमणुसेवइ सट्ठिवरिसाइं । तओ कयाणसणा कालं काऊण समुववण्णा अच्चुए कप्पे बावीससागरोवमाऊ अच्चुइंदो त्ति ।
इओ य कंचणउरे नयरे कणगरे( र )हो नाम विज्जाहरराया । महुया तस्स देवी । तीए मंदाइणीचंदमुही नामाओ दो धीयाओ । तासिं च सयंवरामंडवं करावेत्ता कणगरे(र) हेणं हक्काराविया रामलक्खणाईया सपुत्ता सव्वे रायाणो । तेसिं च उवविट्ठाणं मंदाइणीए वरिओ अणंगलवणो, चंदमुहीए उण वरिओ मयणंकुसो । तओ 'साहु साहुत्ति विज्जाहराईहिं समुग्घुढे संजायमच्छरा जुज्झदाणत्थमुट्ठिया लक्खणस्स विसल्लापमुहाणं देवीणं एगूणपंचसयपमाणा पुत्ता । लवणं-कुसा वि निसामिऊणं ते रुढे सीहा इव भयरहिया न कुणंति मणयं पि मणे वि ताण भयकारणं । भणंति य - 'किं इमेहिं रुद्रुहिं तुढेहिं वा? अवज्झा इमे अम्हं । जओ जे चुल्लतायस्स पुत्ता ते अम्हं रामएवतायसुयसरिच्छा । को किल विसेसो राम-लक्खणसुयाणं? ता इमाणं खमेयव्वं अम्हेहिं सावराहाण वि' । इमं च लीलाभासियं निसामिऊण ते लक्खणतणया लवणं-कुसाणं विलक्खा संजाया । सयमेव चिंतयंति य – 'अहो पुरिसाणमत्थि एवड्डमंतरं' । तओ खामाविऊण लवणं-कुसे गया लक्खणसमीवे । तओ मोयाविऊण कह कह वि अम्मा-पिउणो महाबलमुणिसमीवे महाविभूईए सव्वे वि पव्वइया । लवणं-कुसा वि वित्तविवाहा राम-लक्खणेहिं सह समागया साएयपुरीए सुहंसुहेणं चिटुंति त्ति ।
इओ य रहनेउरचक्कवालपुरे भामंडलो नियपासाओवरिसंठिओ कयाइ चिंतइ - 'वसीकाऊणाऽहं दो वि विज्जाहरसेढीओ तओ अखलियपयावो सव्वत्थ लीलाए वियरिऊण पच्छिमवयंमि जया तवमणुचिट्ठिस्सामि तया मम मणोरहा पुज्जिस्संति' । एवं च पइदिणं चिंतेंतो सिरंमि पडियविज्जुपुंजो मरिऊणुववण्णो देवकुरुसु जोलाहम्मिओ भामंडलो त्ति ।
इओ य कण्णकुंडले णयरे हणुयंतो कयाइ समागए वसंतसमयंमि मेरुसिहरोवरु(रि)ट्ठियदेवे वंदिऊण वलिओ दिणयरमत्थमंतं पेच्छिऊण चिंतेइ -
उदयत्थमणं जायइ, निययं सव्वस्स नत्थि संदेहो । सूरो वि पेच्छ कहमुछ(दि)ऊण पत्तो पुणऽत्थमणं ॥ 'ता जाव इहऽत्थमणं, न होइ पुरिसेण ताव कायव्वो । धम्मो'त्ति विचितेंतो पत्तो निययंमि नयरंमि ॥ तत्तो भज्जाइजणं, हणुयंतो भणिय दिण्णसुयरज्जो । धम्मयरसूरिमूले, पव्वइऊणं सिवं पत्तो । हणुयंतो त्ति गयं ॥छ।।श्री॥छ।। मुणिऊणं पव्वइयं, हणुयं रामो मणंमि चितेइ । 'पेच्छह संते भोए, चइउं कहमेस पव्वइओ ? ||