________________
[२२०]
आलिंगिऊण रामो, नियउच्छंगे निवेसिउं दो वि । पाययपुरिसो व्व तओ, घोरंसुनिवायपरिकलिओ ।। कुणइ पलावं बहुहा, सोयंतो सुयसमागमे रामो । नियदुच्चरियं सव्वं, तइया विरइयं आसि ॥ रामुच्छंगाओ तओ, गहिउं लच्छीहरो वि ते कुमरे । नेहेण समालिंगइ, सअंसुवाओ पमोएणं ॥ सत्तुहणो वि य दोण्णि वि, आलिंगइ गरुयनेहसंजुत्तो । अण्णे वि नरवरिंदा, संपत्ता उत्तमं पीई(इं) । दोण्णि वि बलाई तत्तो, जायाइं रणे नियत्तचिंताई । गुरुसंगमकलियाई, गुरुपीइपमोयजत्ताई ॥ सह राम-लक्खणेहिं. दद्रं लवणं-कसाण संजोयं । सीया पुंडरियपुरं, पवरविमाणेण संपत्ता ॥ तत्तो पसण्णचित्ता, तत्थेव सुयागमंमि आणंदो । लक्खण-रामेहिं कओ, सयलनरीसरसमेएहिं ॥ लक्खण-रामाण तओ, दोण्ह वि अद्धासणेसु उवविठ्ठा । पुप्फयविमाणचडिया, साएयपुरंमि वच्चंति ॥ तत्थ वि वण्णिज्जंता, जणेण ते तेण रायमग्गेणं । पत्ता रामस्स गिहं, पुप्फगविमाणाओ उत्तरिउं ॥ चिट्ठति य पइदियहं, पमोयकलिया सुहेण ते तत्थ । अण्णोण्णमिलियचित्ता, हलहर-नारायणसमेया ॥ कइया वि रामदेवो, समयं नाऊण भणिइकुसलेहिं । लक्खण-हणुय-विहीसण-सुग्गीवाईहिं विण्णविओ ॥ 'सा सामिय ! परदेसे, लवणं-कुसविरहिया जणयतणया । दुक्खेण तत्थ चिट्ठइ, ता आणावेह तं पसिउं' ॥ परिचिंतिऊण रामो, ते भणइ - 'जणेण दूसिया सीया । ता कहमिह साऽऽणिज्जउ ?, लोओ अलिओ वि बलिओ त्ति ॥ तह वि जइ सव्वलोयं, एयं दिढे(व्वे)ण पत्तियावेइ । तीए सह मम वासो, ता होइ न अण्णहा एत्थ' ॥ 'एवं'ति तेहिं भणिउं, सव्वनरीसरसमण्णियं लोयं । विज्जाहरजणसहियं, सद्दावेऊण मेलविउं । साएयबाहिरीए, निम्मविया मंडवा अइविसाला । मंचा य कया पवरा, सुहासणा सव्वलोयाणं । उवविठ्ठो तेसु जणो, सव्वो वि नरिंद-खेयराईओ । तंबोल-कुसुम-कुंकुम-वत्थ-समालहणकयपूओ ।।
