________________
[२१९]
मयणंकुसस्स पत्तो, वेएणं लक्खणो तओ रुसिउं । तं सहसारं चक्कं, गहिऊण खिवइ पज्जलियं । मयणंकुसो वि ताडइ, आगच्छंतं सरेहिं तं चक्कं । लवणो वि पहरणेहिं, निएहिं सह सयलराईहिं ॥ तं पि नहं निस्सेसं, उज्जोयंतं निएण तेएण । आगच्छइ भममाणं, सूरो व पयावपडिपुण्णं ।। वेएण तओ मयणं-कुसस्स विहिउं पयाहिणं चडइ । पुणरवि लक्खणहत्थे, एवं दो-तिन्नि वाराओ ॥ तंमि नियत्ते मयणंकुसेण अप्फालिऊण नियचावं । भणिओ लच्छिनिवासो, – 'ढुक्कसु रणसी(रणंमि) दंसंघहे(?)' ॥ वमेउइआउ(?) संरंभविरयं, दत्त(?)ण विसन्नमाणसा सहसा । लक्खण-रामा तह सेसपत्थिवा सह भणंतेवं ॥ 'जं कोडिसिलुद्धए(र)णं, अण्णं पि तहाविहं जमुद्दिटुं । सो कहिं अण्णहा ते, किं जायं एत्थ विवरीयं ? ॥ किं एए च्चिय जाया, दोण्णि वि हलि-केसवा भरहवासे ?। जं चक्कममोहमिणं, खित्तं खित्तं पुणो वलइ ?' | एयंमि अंतरंमी, नारयसहिओ नहमि सिद्धत्थो । सो चेल्लओ जवेणं, समागओ तं रणं सोउं ॥ तत्तो ते साहेडं, सव्वं लवणं-कुसाण वुत्तंतं । सीयापुत्ताण तओ, लक्खण-रामे भणंतेवं ॥ 'एए तुम्ह सगोत्ता, तेण न चक्काइयाइं सत्थाई । देवयपरिगहियाणि वि, पहवंति इमाण संगामे ।। सीया वि एत्थ सिविरे, चिट्ठइ भामंडलेण आणीया । भामंडलो वि खयरो, लवणरहे संठिओ एसो' । सुणिऊण इमं सव्वं, रामो सुय-सीयनिब्भरसिणेहो । पच्छायावपरद्धो, गुरुसोयवसेण विहलंगो ॥ मुच्छानिमीलियच्छो, धस त्ति परिघुम्मिऊण महिवीढे । पडिओ परव्वसो पुण, पडिसित्तो चंदणजलेण ॥ जाओ [य] समासत्थो, तत्तो नारायणेण सह रामो । घोरंसुए मुयंतो, नियचित्ते लज्जिउं भणइ ॥ 'हा कह निद्दह(य)कम(म्म), कयमम्हेहिं तया ?' तओ दो वि । गच्छंति मणे तुट्ठा, कुमारलवणं-कुससयासे । अवयरिऊण रहाणं. तत्तो लवणं-कसा वि नेहेणं । पडिया परिवाडीए, पाएसुं राम-चक्कीणं ॥
