________________
[२१८]
अह जुज्झिउं पवत्ता, दोण्हं सेण्णाण सुहडसंघाया । सुग्गीवाईहिं समं, भिडंति भामंडलाईया ॥ एवं च कह वि खयरा, सव्वे लवणं-कुसाणमुप्पत्तिं । परियाणिउं नियत्ता, रणाउ पत्ता य [सिविरंमि] ॥ सीयं नमिउं सव्वे, जंबवं-सुग्गीव-हणुयमाईया । उवविट्ठा मुक्करणा, सिविरे सीयासयासंमि ॥ लवणं-कुसा वि प(त)त्तो, संवट्टेऊण रामसेन्नं तं । लच्छीहर-रामंते, संपत्ता रणरससमेया ॥ रामस्स रणे लवणो, संभिट्टो अंकुसो वि इयरस्स । अवरोप्परं च जायं, महारणं ताण धीराणं ॥ जं जं रोहंति रहं. सत्थं वा राम-लक्खणा लेंति । भंजंति नियसरेहिं, तं तं लवणं-कुसा दो वि । लवणस्स वज्जजंघो, जाओ भामंडलो य तंमि खणे । मयणंकुसस्स गंतूण सारही जुज्झमाणस्स ॥ रामस्स कयंतमुहो, विराहिओ तह य लच्छिनिलयस्स । रामो कयंतवयणं, पभणइ – 'चोएह रह-तुरए' ॥ सो वि तं भणइ – 'सामिय !, रह-तुरया दोहि केहिं धीमहि । विद्धा सरेहिं गाढं, मम भुयदंडा य क(ज?)ज्जरिया ।। ता न समत्था एए, अहं च रहचोयणंमि अइविहुरो' । रामो वि य आह तयं, – 'वज्जावत्तं इमं धणुहं । मम सिढिलायइ गाढं, इमाण बाणेहिं जज्जरं विहियं । दिव्वत्थसयलसहियं, विहलपयावं च हल-मुसलं' ॥ एवं च ते विसन्ना, हलहर-नारायणा रणे दो वि । तह वि गुरुमच्छरेणं, मुयंति सरतिक्खसंघायं ।। इयरे उण सावेक्खा, न सुट्ठ नियसायगे विसज्जेंति । ताण उण मुक्कबाणे, खंडंति निएहिं बाणेहिं ।। तह वि मयणंकुसेणं, विद्धो लच्छीहरो गओ मोहं । तो मोहगयं नाउं, विराहिओ तं रहं सिग्धं ॥ वालइ रणंगणाओ, वेएण निययपुरवरीसमुहं । लच्छीहरो वि सत्थो, लहिऊण चेयणं भणइ ।। 'किं मम इमं सरिच्छं, दसरहतणयस्स रामभाउस्स । जं रणमुहंमि भंगो ?, ता सारहि ! किं इमं विहियं ?।। ता लहु रहं नियत्तह, सत्तुसमूहस्स अभिमुहं एयं' । सिग्घं विराहिएण वि, नियत्तिओ रहवरो ताहे ।।