________________
[२१७]
तेण तओ पडिवण्णे, पिहुरनरनाहस्स कमल(कणय)मालं तं । मयणंकुसो कुमारो, परिणइ दिण्णं विभूईए ॥ तं परिणिऊण चलिया, सहिया पिहु-वज्जजंघनरवइणो । साहेंता बहुदेसे, पत्ता पुंडरियनयरंमि ॥ तत्तो सा ससिचूला, धूया वज्जजंघनरवइणा । बत्तीसदारियाहिं, सहिया लवणेण परिणीया ।। पुणरवि गमणमणा, 'मामग ! पउणेह नरनाहे ॥ लक्खण-रामाणुवरिं, विणीयनयरीए जेण वच्चामो । पेच्छामो ताण बलं, दोण्ह वि नारायण-हलीणं' ।। एवं ते भणमाणे, सीया सोऊण रोवइ सदुक्खा । लवणंकुसेहिं भणिया, – 'किं अम्मो ! तुज्झ दुहयं ?'ति ॥ तत्तो कहिउं वत्तं, नीसेसं राम-रामणाईणं । सीयाए ते भणिया, - 'मा पुत्ता ! तत्थ वच्चेहा' ॥ इय भणिए ते सीयं, बहुहा संबोहिऊण जुत्तीहिं । बल-वाहणेहिं कलिया, पत्ता साएयनयरीए । ते वि जणाओ सुणिउं, हलहर-नारायणा पराणीयं । पत्तं; भणंति रुठ्ठा, – 'जमेण को एस तोरविओ ?' ॥ तत्तो विराहिएणं, बलंमि पउणीकए निरवसेसे । रणकरणत्थं चलिया, लक्खण-रामा महुच्छाहा ।। भामंडलो वि पत्तो, समागओ सयलपरियणसमेओ । सीयाए सयासंमी, नारयवयणेण मुणियत्थो ॥ सीया दट्ठण तयं, साहइ सव्वं पि तं नियं दुक्खं । रुयमाणी जं रणे, चत्ता रामेण नाऊण ।। अणुवत्तिऊण भइणिं, पभणइ भामंडलो तओ सीयं । 'सुण भइणि ! तुज्झ पुत्ता, रणत्थिणो कोसलपुरीए । पत्ता ता चल तरियं, वच्चामो जेण तेसि पासंमि । मा होही रामकओ, ताण पमाओ सरीरंमि' ॥ इय भणिए सा तुरियं, पुंडरियपुराओ भाउणा सहिया । पत्ता सुयखंधारे, दिव्वविमाणे समारूढा । लवणंकुसा वि सीयं, दटुं जाणाविया य सीयाए । भामंडलं च दोण्ह वि, पणया सीसेण चलणेसु ॥ तेहिं वि ते उच्छंगे, निवेसिउं चुंबिया सिरे दो वि । भणिया य - 'रणेणाऽलं', बेंति - 'करेमो तह वि चोज्ज' ॥
