________________
[२१६]
नाउं आगच्छंतं, पुंडरियपुराओ वज्जजंघेणं । नियपुत्ता पेसविउं, दूयं हक्कारिया सव्वे ।। ते दटुं चलिया [सह, तेहिं] लवणं-कुसा वि ते कुमरा । तेहिं निसिद्धा वि दढं, वारिज्जंता वि सीयाए । जाहे न ठंति कहमवि, ताहे सीयाए ते इमं भणिया । 'पावह पुत्ता विजयं', तत्तो सव्वे वि संचलिया ॥ पत्ता य निययसेन्ने, अन्नंमि दिणंमि दोण्ह वि बलाण । गुरुमच्छराण जायं, जुझं अइदारुणं सुइरं ।। तत्तो य पिहुबलेण, भग्गंमी वइरजंघसेण्णंमि । उटुंति ते रहेहिं, दोण्णि वि लवणं-कुसा कुमरा ॥ ते तंमि सत्तुसेन्ने, नाणाविहपहरणेहिं पहरंता । जुज्झंता हलुयहत्था, हणमाणा सत्तुसंघायं ।। इय भग्गे तंमि बले, अणुमग्गेणं पहाविया दो वि । 'रे रे ! पयंडकुला कह, नासह तुब्भे !'त्ति जंपंता ।। अह ताण विक्कम पेच्छिऊण, सुणिऊण भासियं चेमं । वलिऊण पिहुनरिंदो, पसाययंतो भणइ एवं ॥ 'पहु ! तुम्ह कुलं गुरुविक्कमेण परियाणियं निरवसेसं । इण्हि कुणह पसायं, मा मा मारेह भडनियरं' ॥ भणिऊण इमं पडिओ, पाएसुं पिहुनरीसरो ताण । लवणं-कुसाण दोण्ह वि, नियदुच्चरियं खमावेंतो ।। एयंमि अंतरंमी, सत्थीहूया नरीसरा सव्वे ।। जाया पसन्नहियया, अवरोप्परविहियसम्माणा ॥ जाया य ताण संधी, पिहुनरवइ-वज्जजंघरायाणं । लवणं-कुसेहिं समयं, पिहुस्स तह उत्तमा पीई ॥ आवासियाण तत्तो, सव्वाण नरीसराण पच्चक्खं । नारयविप्पो भणिओ, समागओ वज्जजंघेणं ।। लवणंकुसाण साहसु, कुलक्कम एत्थ नारयमुणिंद ! । साहेइ नारओ वि य, रामस्स सवित्थरं चरियं ।। एयं निसामिऊणं, लवणो तं भणइ नारयं - 'भद्द ! । साहसु जीए ताओ, के दूरे सा पुरी होज्जा ?' ॥ नारयरिसी वि साहइ, – 'निवसइ [जीऍ] नयरीएँ तुह ताओ । सा जोयणाण होइ, इमाओ ठाणाओ सड्ढसयं' ॥ सणिउं अणंगलवणो. पभणड तं वज्जजंघनरनाहं । 'मामग ! साएयपुरे, गंतुं तं दट्टमिच्छामि' ॥
