________________
[२१५]
तत्तो सुहंसुहेणं, बहुदासी-दासविविहकयवेट्टा । पत्ता सरीरविद्धि, देवकुमारोवमा दो वि । विण्णाण-कलागमगहणपच्चला जाव तत्थ संजाया । ताव कलागमकुसलो, विज्जाबलरिद्धिसंपन्नो ॥ भिक्खटुं विहरतो, कमेण सीयाघरं समायाओ । तुरियमागासगामी, चेल्लो सिद्धत्थगो नाम ॥ तं दट्ठणं सीया, रहसेण समुट्ठिया ससंभंता । भत्त-पाणाई देइ, भुत्तो य विहीऍ सो तत्थ ।। तत्तो सुहासणत्थो, सीयाए पुच्छिओ सुहविहारं । सो वि तं कहइ पच्छा, पुच्छइ सीयाए वुत्तंतं ॥ सीया वि तस्स साहइ, रुयमाणी पुत्तजम्मपज्जतं । वुत्तंतं; सिद्धत्थो, तत्तो तं भणइ - ‘मा रुयसु ॥ जेण एए कुमारा, दीसंति पसत्थलक्खणा तुज्झ । तम्हा जं जं चिंतसि, तं तं होही न संदेहो' ॥ इय संठविया सीया, तत्थेव धरेइ तं सुयनिमित्तं । सो वि कमेणं तेसिं, सयलकलाओ चडावेइ ॥ लवणं-कुसा वि कुमरा, विण्णाण-कलागमं गुणसमूहं । घेत्तुं तस्स समीवे, जाया सव्वत्थकुसल त्ति ॥ लवणं-कुसेहिं तत्तो, सिद्धत्थो पूइऊण विणएणं । गमणमणो परिमुक्को, सव्वकलापारपत्तेहिं । तत्तो लच्छिमईए, धीया लवणस्स वज्जजंघेणं । बत्तीसकण्णगाहिं, सहिया ससिचूलगा दिण्णा ।। पुहइपुरे पिहुतणया, म(अ)मयमईकुच्छिसंभवा कन्ना । नामेण कमल( कणय)माला, सा मयणंकुसनिमित्तेणं ॥ मग्गाविओ पिहू तं, दूओ पेसित्तु वज्जजंघेणं । सो संकुद्धो पभणइ, दूयं - 'रे ! जस्स कुलवंसो ॥ पढमं पि नेव नज्जइ, वरस्स रे ! तस्सऽट्ठा य नियदुहियं । नाऽहं देमि अयाणुग-किंचुल्लो तुज्झ सो राया' ॥ इय भणमाणेणं सो, कयत्थिउं पेसिओ गओ दूओ । सिढे य वज्जजंघो, कुद्धो संचलइ तस्सुवरिं ॥ जायंमि ताण जुज्झे, वग्घरहो नाम पत्थिवो तस्स । बहुपत्थिवबलकलिओ, गहिओ सो वज्जजंघेणं ॥ तं गहियं नाऊणं, पिहुराया पोयणाहिवनरिंदं । मित्तं लहु अप्पा(ब्भ)हइ, तं पि य पिहुरायकज्जेण ॥