________________
[२१२]
एक्कपए च्चिय जइ वि [य], मुक्कनेहो ममोवरिं अ(स?) जाओ । तह वि परिक्खा सामिय !, किं न कया मज्झ सुद्धिकए ?' || इयएवमाइबहुयं, कयंतवयणो(णं) पुणो पुणो भणिउं । अब्भत्थिऊण पभणइ, – 'साहसु रामस्सिमं सव्वं' ॥ इय जंपियावसाणे, पियविरह-कलंकदूमिया गाढं । रणंमि भउब्भंता, सीया परिभमिउमारद्धा ॥ उवलंभंती य दढं, एवंविहविलसियाण हयविहिणो । रूसंती कम्माणं, नियाण चिरजम्मजणियाणं ॥ जा चिट्ठइ 'देव-गुरु-सरणं सरणं'ति एव भणमाणी । ता पेच्छइ तत्थ बलं, समागयं झत्ति कयरोलं ॥ तं पेच्छिऊण सीया, देव-गुरुपरायणा न संभीया । कयमरणव्ववसाया, जीवियमरणेसु समभावा । तं पुण निस्सेसबलं, सीयं दट्टण रणमज्झमि । भयभीयं संजायं, 'का एसा ?' एव मुणिऊण ॥ इय जाव सव्वसेण्णं, भयाउरं संठियं विचितेइ । ता तस्स बलस्स पहू, समागओ वज्जजंघनिवो ॥ सो ते दटुं भीए, पभणइ करिखंधमुवगओ राया । "किं तुब्भे संभीया, चिट्ठह सव्वे वि तरलच्छा ?' ॥ ते आह तओ एवं, – 'नारी काऽवीह दिव्वरूवेणं । दीसइ पजंपमाणा, न याणिमो किं पि परमत्थं' । तत्तो तीए सदं, सोउं राया वि सरविसेसण्णू ॥ ते भणइ – 'का वि एसा, महासई तह य गुरुहारा' ॥ इय भणिउं संपत्तो, सीयापासंमि वज्जजंघनिवो । सीया वि असंभीया, तस्साऽऽहरणाणि ढोए[इ] || भणिया य तेण - ‘मा भाहि भगिणि ! मणयं पि किं ममेएहिं ? । तुम्हारिसाण जेणा-ऽऽभरणाणीमाणि सोहेति ॥ तह मुंच हिययसोयं, न मंगुलं तुज्झ होइ इह किं पि । अम्ह सयासाओं फुडं, मा किंपि करेसु उव्वेवं' ॥ इय भणिउं नरनाहो, उवविठ्ठो तस्स पायवस्स अहे । भणिउं – 'सो वज्जमओ, जो तं मोत्तुं गओ एत्थ' ॥ इय नरवइणा भणिए, सुमई नामेण भणइ वरमंती । 'अत्थि इह दट्टपरिसा, महाहमा जे कणंतेवं' ॥ सीयमवसप्पिऊणं. तत्तो मंती वि भणड - 'मा भाहि । भद्दे ! जेणेसि सुओ, गयवाहण-बंभदेवीणं ॥
