________________
[२११]
'सामिणि ! जणअववायं, सुणिउं विस-खार-जलण-सत्थसमं । रामेण तुमं चत्ता, अववायकलंकभीएण' ॥ इय एवमाइसव्वं, कयंतवयणेण साहियं तीए । जणअववायविहाणं, जह निसुयं रामदेवेणं ॥ 'लच्छीहरेण वि जहा, बहुहा भणिओ वि कुलकलंकस्स । परिभीओ; न नियत्तो, तुह चायाओ' तहा सिटुं । 'ता संपइ तुह सरणं, न एत्थ रण्णंमि सावयसमेए । रामो वि(व) लच्छिनिलओ, माया व पिया व भाया वा ।। दोहलमिसेण सामिणि ! चत्ता सम्मेयवंदणछलेण । रामेण इमंमि वणे, भिच्चं भणिऊण मामेवं ॥ आएसिणो य अम्हे, निरूविया पुव्वकम्मदोसेण । दुण्ह वि भवाण चुक्का, कुणमाणा एरिसमकज्जं ।। किं अम्ह इमं जुत्तं, सावयपउरंमि जमिह रणमि । तं सामिणि ! छड्डिज्जसि ?, किं तु इमो रामआएसो ॥ ता मा किं पि विचित्ता, अम्होवरि होसु रूसिऊण तुमं । मरियव्वं एत्थ तए, माणुसपरिवज्जिए रण्णे ॥ न मरसि जइ वि सयं चिय, मारिज्जसि तह वि सावयगणेहिं । एत्थ महंतेहिं वणे, दुढेहिं पिसियलुद्धेहिं' ॥ इय एवमाइभणियं, सीया सोऊण छिन्नपत्तसमा ।
ओमुच्छिऊण पडिया, रहाओं धरणीए रणमि ॥ तं च तहा दट्ठणं, नीसासुस्सासविरहियं सहसा । दीणो कयंतवयणो, मयं ति मुणिऊण रोवेइ ॥ कह कह वि सीयलेणं, अरन्नवाएण तेण वीयंती । लहिऊण चेयणं सा, पुणो पुणो मुज्झइ रुयंती ॥ सिंचइ नइ(ई)सलिलेण, कयंतवयणो वि देइ पडवायं । महईए वेलाए, सत्थयरा किं पि संजाया ॥ पभणइ तओ कयंतं, - 'के दूरे सा पुरी अओज्झ ?'त्ति । 'कत्थ व सो मम दइओ, रामो मम वल्लहो ? कहसु' । साहइ सो – 'अइदूरे, सामिणि ! सा कोसला पुरी तुम्ह । अइचंडसासणं पुण, रामं पेच्छसि न जीयंती' ॥ इय साहिए वि एवं, कयंतवयणेण रामसब्भावे । तह वि गुरुनेहसब्भावनिब्भरा राममज्झेण(रामभत्तीए ?) ॥ सीया कयंतवयणं, पभणइ - 'रामस्स मज्झ वयणेण । साहेयव्वोऽवस्सं, एसो गंतूण संदेसो ।
