________________
[ २१० ]
एए हेरियपुरिसा, तुम्हं पच्चयनिमित्तमाणेउं । इय पुच्छिया महायस !, मा पुणरवि एस जणो, भणिही
सीया अदिट्ठ- सुयदोसा ।
' मा मा मा दुक्खिया हवह एवं ।
रामेण छड्डिया कह, पहुणा होऊण सहस ? त्ति' ॥ तं पभणइ लच्छिहरो, पिसुणजणभासिएणं, मा मंच महासई सीयं ॥ लोओ कुडिलसहावो, पिसुणो गुणमच्छरी भसणसीलो । जंपइ असुयमदिट्टं, परतत्तिपरो दुराराहो' ॥ रामो वि भइ ' एवं, जह भणसि तुमं न एत्थ संदेहो । तह बहुलोयविरुद्धं, अयसकलंकं न इच्छामि' ॥ एवं वामूढमणो, सेणाहिवई कयंतवयणं सो । आणवइ गब्भबीयं, सीयं रण्णंमि छड्डेह' ॥ इय भणिए सोमित्ती, राहवपाएसु [झत्ति ] पडिऊणं ।
—
अवन्नवायस्स भीएणं ॥
—
—
न हु जुत्तमिमं सामिय !, परिचयणं तुम्ह सीयाए' ॥
तं आह तओ रामो, 'न एत्थ तुम्हेहिं किं पि भणियव्वं ।
-
एयाओ अहिययरं, छड्डेयव्वा इमाऽवस्सं' ॥
इय रामनिच्छयं सो, सोमित्ती जाणिऊण अइविमणो ।
विहिउं लंबं गुट्ठि (गुंठिं), नियगेहं रूसिउं पत्तो ॥
अह सो कयंतवयणो, समागओ रहवरं समारूढो । रामस्स पायवडिओ, पभणइ 'किं देव ! कायव्वं ?' ॥ तं भणइ तओ रामो, 'सीयं सम्मेयपव्वयमिसेणं । दोहलयपूरणत्थं, रन्ने नेऊण छड्डेहि' ॥
'जं आणवेह' भणिउं, पभणइ गंतूण परमविणणं । सीयं कयंतवयणो, 'सामिणि ! आरुहह रहमेयं ॥ दोहलपूरणकज्जे, पयट्ट सम्मेयसेलसिहरंमि । रामाएसेण लहुं', इय भणिया सा पमोएण ॥ आरुहिउं तंमि रहे, गाढं अवसउणदरिसणेणं पि । जाइ सह तेण सीया, पेच्छंती दीहरद्धाणं ॥ तेणाऽवि कयंतेणं, गुरुगंगासागरं समुत्तरिउं । नीया महाडवीए, सीया संतावजणगाए । धरिऊण रहवरं तो, चिट्ठइ जा किं पि चिंतंतो ।
ओरुण्णमुहो विमणो, दीणो दट्टण सीयाए ।
भणिओ कयंतवयणो, 'किं एयं; जेण एरिसो जाओ ?' । कह कह वि तेण भणियं, सगग्गयं संसुवाएण ॥
