________________
[२०९]
जो जस्स समणुरत्तो, अहवा सव्वो वि तस्स गुण-दोसे । न कया वि एत्थ पेच्छइ, जह रामो जणयतणयाए । ता परघरंमि पत्ता, पेमासत्तेण रक्खसिदेण । अवहरिऊण न भुत्ता, को एवं एत्थ पत्थि(त्ति)यउ ? ॥ गरुओ वि लहू रामो, भो(जो) सीयावज्जियं जयमसेसं । मण्णइ महिलाहीणं, केण वि नेहाणुबंधेण ।। ता एवं कुणंतेणं, फुसिया सुकुलाण निययमज्जाया । रामेण अओ सव्वे, वियरह इच्छाए निद्दोसा ॥ जइ पुण होतो दोसो, एवंविहकम्मनिरयमणुयाणं । ता किं रामो सीयं, आणेतो एत्थ सच्छण्ण(सच्छंदं?)' ॥ इय एवमाइबहुयं, सीयासीलस्स विविहमववायं । रामो निसुणइ तह अत्तणो य एवंविहं निंदं ॥ चिंतेइ नियमणंमी, – 'हा ! कह वि ममं इमं समावडियं । अण्णह विचिंतियं मे, जणेण उण अन्नहा रइयं ॥ जीएँ कएण समुई, तरिऊण विणासिओ किलेसेणं ।
दहवयणो सो(सा) पेच्छह, लोएणेवंविहा दिट्ठा ॥ अहवा – जुत्तमिमं भणइ जणो, जा परपुरिसेण साणुराएण ।
नीया नियंमि गेहे, सा केण न हेउणा भुत्ता ?' । इय एवमाइबहुयं, विचिंतयंतो तओ गओ सगिहं । अन्ने निओइऊणं, सीयासीलस्स सुणणत्थं ।। ते वि य हेरियपुरिसा, जणाओ सुणिऊण सयलवुत्तंतं । सीयासीलपरिगयं, समागया राहवसयासे ॥ सोमित्ती सुग्गीवो, विहीसणो हणुयमाइया जे य । सव्वे वि समाहूया, रामेण वि भणिय पडिहारं ॥ उवविट्ठाण य तेसि, नियदोसविसुद्धिकारणनिमित्तं । भणिया हेरियपुरिसा, – 'जं जह निसुयं तयं कहह' ॥ ते वि न जंपंति; तओ, भणिया रामेण - 'किं न भासेह ?' | मग्गंतओ(तेहिं?) अभयं, दिन्नं रामेण तो बेति ॥ 'जइ लंकं नीया, न य भुत्ता को णु पत्तियउ ?' ॥ इय सुणिउं संकुद्धो, लच्छिहरो सयललोयउवरिंमि । पभणइ – 'लुणामि जीहं, लोयस्सेवं भणंतस्स' ॥ एवं रुटुं नाउं, लच्छिहरं भणइ रामदेवो वि । 'भाउग ! मए वि निसुयं, सव्वमिमं मा तुमं रूस ॥
