________________
[२०७]
कइया वि दिव्वभवणे, सेज्जाए रामरामिया सीया । पेच्छइ निसावसाणे, रिउसमए ण्हाइउं सुत्ता ।। सुमिणं किल दो सरहा, भासुरवयणा ललंतचलजीहा । केसरदीहकडप्पा, वयणेणोदरमणुविसंता ॥ पडिया य विमाणाओ, किल तेहिं समं; इमं च दट्टण । साहइ विमलपभाए, पडिबुद्धा रामदेवस्स ॥ रामेण य आइटुं, – 'सुंदरि ! अइसुंदरा सुया दोण्णि । दो(हो)हिंति तुज्झ सूरा, जं पुण पडिया विमाणाओ ॥ एयं न एत्थ पवरं, हवंतु तह मंगलाणि सव्वाणि । सव्वे गहा सहा तह, होउ समिद्धी सह सत्ती' || सीया वि 'इमं एवं, होउ पसाएण तुम्ह'मिइ भणिउं । चिट्टइ सुहंसुहेणं, जाओ गब्भो य तंमि दिणे ।। अह सीया-रामाणं, पेम्मं दट्ठण सेसदेवीओ । गुरुमच्छरेण सीया-गोट्ठिठियाओ भणंतेवं ॥ 'रामणरूवं लिहिउं, सीए ! दरिसेसु जमम(म्ह) चोज्ज'ति । सीया वि निव्वियप्पा, रामणकमजुयलमालिहइ ॥ 'सेसं तु तस्स रूवं, न मए दिटुंति वोत्तु जाइ गिहं । तट्टाणागयरामे, ताओ वि भणंति - 'सामीमं ॥ रामणकमजुगमज्ज वि, सरित्तु सीयाए पेच्छ जं लिहियं' । रामो न किं पि जंपइ, गंभीरत्तेण दटुं पि ॥ सेवइ तहेव सीयं, देवीहिं वि सिक्खवित्तु दासीओ । तं सीयाखुद्दपयं, करावियं खुद्दजणजलियं ॥ एवं जंते काले, वसंतसमओ समागओ तत्थ । जायं च महिंदोदय-मुज्जाणं पुप्फ-फलकलियं ॥ तत्तो कीलिउकामो, गंधं कुसुमाण तंमि आघाउं । रामो पभणइ सीयं, पढमेल्लुगगब्भकयखेयं ॥ 'किं मुद्धे ! अलसायसि, वसंतसमयंमि सुट्ठ रमणीए ?' । सा भणइ – 'दोहलो मम, जाओ देवाण पूयाए' ॥ सोउमिमं पडिहारी, भणिया रामेण – 'देवहरयंमि । भणिऊणं कम्मयरे, विसेसपूयं करावेह ॥ नायरजणं च सव्वं, महिंदउदए वरंमि उज्जाणे ।
आइसह देव-देवीमहिमत्थं तत्थ गंतव्वं' । तीए वि तहेव कए, सपरियणो तत्थ रामदेवो वि । पूयं महिमं ण्हवणं, काऊणं देव-देवीणं ।।
