________________
[२०६]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
[नट्ठा] । तओ जाया सह देसेण निरुवद्दवा महुरापुरी ।
अण्णया य ते मुणिवरा पारणगनिमित्तमागासेणं गया साएयपुरीए । विहरमाणा य घरपरिवाडीए पविट्ठा अरहदत्तसेट्ठिणो गेहे । न य तेण अकालचारिणो त्ति विपरिणामिएण दट्ठण वि वंदिया, चिंतियं च - 'अहो ! साहुवेसविडंबगा एए न नज्जंति कुओ वि वासारत्ते समागया । ता पुच्छामि । अहवा किमेएहिं निद्धंधसेहिं समालत्तेहिं ?'ति चिंतिऊण मोणेण चेव ठिओ । पडिलाहित्ता य ते अरहदत्तवहुयाए कप्पणिज्जभत्तपाणेणं वंदिया । साहवो वि भत्तपाणं घेत्तुं धम्मलाहित्ता य तत्थेव गया जुइगणाहिववसहीए। जुइणा वि सबहुमाणं ते वंदिया ते साहवो । तप्परिवारेणं पुण अयारणलवा(अयालचारिण) त्ति कुवियप्पिएण न वंदिया । तओ जुइणा दिण्णासणेसु कयपारणगा कहिउं तस्स महुरापुरीए निययं आगमणं पुणो वि तहेवुप्पइत्ता पडिगया नियं ठाणं ।।
तओ तेसिं गयाणं जुइणा कए जंघाचारणाइगुणुक्कित्तणे तस्स परिवारसाहवो झूरिउं पवत्ता - 'अहो महाणुभावा ते गुणवंता वि अम्हेहिं कुवियप्पओ न सम्माणिया' । तओ तेसिं तहेव गुणुक्कित्तणे वट्टमाणाणं समागओ अरहदत्तसावगो । सो वि तं सोउं गाढं पच्छात्ताविओ, 'अहो केरिसमजुत्तं मए ववसियं'ति चिंतापरो कत्तिगिं समासण्णं नाऊण सुद्धसत्तमीए गओ महुराउरीए । तत्थ वि देवे वंदित्ता परमभत्तीए वत्थ-पत्ताईहिं पूइऊण खामेइ सिरिनंदाइसाहुणो पुणो पुणो नियकयावण्णाइदोसं । तेहिं वि सुहोवएसदाणेणोववूहिओ अरहदत्तसावगो ।
इओ य सत्तुहणो वियाणिऊण सत्तरिसिपहावेणुवसंतं मारिं तीए चेव कत्तिगीए समागओ महुरपुरीए । समागओ य सुरनंदाइरिसिसमीवं । वंदिऊण य परमभत्तीए विन्नवेइ जहा – 'भगवं ! मम गेहे आहारगहणेणं अज्ज अणुग्गहं करेह' । तओ भणियं सुरनंदसाहुणा – 'भद्द ! समुवज्जियमुदारचित्तत्तणओ तए ताव दाणफलं । गहणं पुण गाहगायत्तं । ता जइ कप्पिस्सइ ता गिण्हिस्सामो'त्ति पबंधओ सत्तुहणअरहदत्ताणं धम्मं साहिऊणुप्पइया अन्नत्थ विहरिया । अरहदत्तसेट्ठी वि गओ साएयपुरि । सत्तुहणेण वि तेसिं सत्तण्ह वि रिसीणं रोगोवसमत्थं चउसुं पि दिसासु महुराए पइट्ठावियाओ पडिमाओ, तप्पभिई च लोए सत्तरिसि[त्त]याए पसिद्धिमुवागय त्ति । महु त्ति गयं ।।
इओ य वेयड्ढदाहिणसेढीए रयणउरे रयणरहस्स रण्णो चंदमुहाए भारियाए मणोरमा नाम धीया। तीए य वरनिमित्तं मंतीहि समं राया मंतिउं पवत्तो । जहा – 'कस्सेसा कण्णगा मए दायव्वा ?' समागओ य कह वि तत्थेव भमंतो नारयरिसी । उवविट्ठो दिण्णासणे । सोऊण य तं तेसिं मंतणियं भणियमणेण - 'दसरहसुयस्स रामलहुभाउयस्स लक्खणस्सेवेसा कन्नगा जोग्गा' । तओ सोउमेवं रयणरहसुएहिं गोत्तवेरत्तणओ सन्निया नियभिच्चा जहा – 'कयत्थेह राम-लक्खणपक्खियमिमं डोडे' । नारओ वि त्ते समुटुंते दट्ठण खुसुक्कि[त्ता] पलाणो । तओ तं कण्णगं पडे लेहिऊण गओ सागेयपुरं । साहियवुत्तंतेण य दंसिया सा लक्खणस्स । सो वि तं सोऊण रुट्ठो, कण्णगारूवक्खित्तचित्तो य सह विज्जाहर-रक्खसबलेण रामेण य समुप्पइऊण पत्तो तं रयणपुरं । जाओ संगामो । जित्तो रयणरहो । तओ तेण पणमिऊण पवेसिया रयणउरे । दिण्णा रामस्स सिरिदामा नाम धीया, लक्खणस्स मणोरमा । ते वि ताओ विवाहिऊण वेयड्डदाहिणसेढिं च वसीकाऊण समागया साएयपुरीए सुहंसुहेण रज्जमणुपालयंति त्ति ।