________________
[१९८]
इय एक्कोदरवयणं, सुणिउं लंकाहिवो भणइ रुट्ठो । 'लहु वच्च वच्च कायर !, मोत्तुं दिट्ठीवहं मज्झ' ॥ भणिओ य रामणेणं, सोमित्ती – 'दुट्ठ ! चक्कलाभेणं । मा तूस; सचक्कं वि य, न रामणो जइ न मारेमि' ॥ सोमित्तिणा वि भणिओ, – 'किं जंपसि नियगुणे सलाहिंतो । नारायणो त्ति नामं, तुह सत्त फुडमहं जाओ' ॥ सो आह - 'तुज्झ नायं, भिक्खाहारिय ! न वासुदेवत्तं । नीसारियस्स तइया, पिउणा निययाओं रज्जाओ' ॥ नारायणो वि एयं, भणिओ लंकाहिवेण कोवंधो । तं चेव तस्स चक्कं, पेसेइ भमाडिउं सिग्धं ॥ वेएण महाघोसं, तं दटुं हणइ पहरणगणेहिं । तह वि हओ लंकेसो, छेत्तुं वच्छत्थणे(ले) तेणं ॥ तत्तो दटुं दिसि दिसि, पणा(ला)यमाणं निसायराणीयं । पत्ता य धीरवेंता, सुग्गीव-विहीसणा दो वि ॥ 'मा मा भीह पलायह, सरणं नारायणं च पउमं च । अल्लियह एत्थ सिग्घं, जेण पसायं पयच्छंति' । ते तेहिं इमं भणिया, वलिया सव्वे वि निसायरा तुरियं । पणमंति भयविमुक्का, चक्कहरं लक्खणं रामं ॥ मंभीसिया य तेहिं, विमोत्तूण भयं निएत्थ गेहमि । अह अच्छिउं पयत्ता, सो(थो)वेंता लक्खणं रामं ।। जेठेक्कारसकिण्हे, चउत्थभागावसेसिए दिवसे । जायं रावणमरणं, रज्जं पुण रामदेवस्स ॥ दटुं रामणमरणं, विहीसणो कड्डिऊण छुरियाए । अप्पाणमाहणंतो, धरिओ रामेण कह कह वि ।। तत्तो रामणदूसह-किहउय(विओय)सोयाउरा महाक्कंदं । सव्वे विभीसणाई, सबंधवा काउमाढत्ता ॥ रामो लक्खणसहिओ, पभणइ एत्थंतरंमि रुयमाणं । रामणभज्जाहिं समं, विहीसणं बंधवजुयं च ॥ 'भद्द ! किमेवं रोवहु, वियाणमाणा वि एत्थ परमत्थं । हत्थुत्तिण्णे कज्जे, साहारो किमिह सेण्णेणं ॥ जं जेण जयाऽवस्सं, पावेयव्वं सुहं व दुक्खं वा । तं सो पावेइ तया, निमित्तमेत्तं परो होइ । ता कुणह पेयकज्जं, सव्वे मिलिऊण लंकनाहस्स । मंदोयरिपमुहाओ, रामणपवत्तियाओ' त्ति ।
