________________
[१८४]
भणिया [य] कयाहारा, हणुएणं 'खंधरासमारूढा । मम होहि सामिणिण्हि, जेण पराणेमि रामस्स' ॥ भणइ तयं वइदेही, – 'मारुइ ! परपुरिसअंगफरिसो वि । मममाजम्मविरुद्धो, किं पुण परखंधचडणं ? ति ॥ ता वच्च तुमं सुपुरिस !, नाऽहं वच्चामि खंधमारूढा । मरियव्वं एत्थ मया, जइ न सयं नेइ मं रामो || अण्णं च जइ हयासो, तं जाणइ रामणो इहाऽऽयायं । ता कुणइ तुज्झ विग्धं, तेण तुमं गच्छ सिग्घयरं' । तत्तो सा संदेस, दाउं चूडामणिं समप्पेइ । हणुओ वि नमिय घेत्तुं, तं; वच्चइ पउममुज्जाणं ।। एयंमि अंतरंमी. सिट्टे मंदोयरीए हणयंते । कुद्धेण रामणेणं, हणुवहणत्थं बलं मुक्कं ।। दटुं समागयं तं, कुद्धो उम्मूलिऊण तरुगहणं । पहणइ रक्खसजोहे, पवणजयनंदणो समरे ॥ भग्गेसु तेसु तत्तो, पउलिदुवारेसु भंजइ कवाडे । तत्तो पायारोवरि, तुंगट्टालाई ढालितो ॥ जत्तो जत्तो वियरइ, तत्तो तत्तो नयरिमझेणं । नासइ फुलइ पलाइ, रक्खसनिवहो भउब्भंतो ॥ इय भंजंतो नयरीए, तीए भवणाई सयसहस्साई । वियरइ अखलियपसरो, हणुओ गुरुविक्कमपयंडो । पत्तो य भंजमाणो, वित्तासिंतो य रक्खसाणीयं । अत्थाणमंडवंमी, रक्खसवइभवणभंगत्थं ॥ तं दटुं दहवयणो, पभणइ गुरुरोसजलणपज्जलिओ । 'रे रे मारह एयं, सिग्घं कव(वि)याहमं दटुं' ॥ इमिणा सरसुज्जाणा, भंजियभवणा पिया वि(व) मम नयरी । विहिया उव्विग्गमणा, परपुरिसेणेव धेटेण ॥ ता देह समरभेरिं, अजिय लहु संदणं कुणह सज्जं । जोहेमि जेण एयं, ममबलपरिजोहणसमत्थं' ॥ भणिउमिमं उर्दुतो, इंदइ-तह-मेहवाहणसुएहिं । पाएसु निवडिऊणं, धरिओ ता ते गया समरे ॥ एवं च महाजुज्झे, वढ्ते दारुणे पयंडाणं । अइगरुयविक्कमाणं, दोण्ह वि समसत्तिविरियाणं ॥ लहुहत्थयाए छलिउं, बद्धो उग्गेहिं नागपासेहिं । इंदइणा सिरिसेलो, पणामिओ तह य जणयस्स ॥
