________________
[ १८३]
सिद्धा य तुह पसाएण, अम्ह मणगामिणी मुहुत्तेण । विज्जा छम्मासेणं, जा सिज्झइ बहुकिलेसेण' ॥ इय भणिए हणुएणं, सिद्धं सव्वं पि जं जहावित्तं । साहसगइस्स हणणं, आगमणं रामदेवस्स ॥ तत्तो नियधीयाओ, तओ घेत्तूण रामपासंमि । गंधव्वो संपत्तो, कहिउं नमिउं च उवविट्ठो चलिओ लंकं च हणू, गयणेणंऽगारगस्स जणणीए । आसालीए विज्जा- कयपागारेण खलियबलो || पागारं चूरेत्ता, रणत्थमासालिरक्खसीमेंतीं । फालित्तु मुहं मारइ, तो वज्जमुहं पयं ( इं ) तीसे ॥ संगामेंतं मारइ, सीसं छेत्तूण जाव ता पत्ता । लंकासुंदरिधीया, जुज्झती सा वि तेण जिया । भणइ 'पुराऽहं मुणिणा, भज्जा पिउघायगस्स सिट्टा मि । तं जायं ति तो सा, हणुणा तत्थेव परिणीया ॥
तत्तो तीए मुक्को, पत्तो मे (मो) त्तूण परियणं बाहिं । लंकं तत्थ वि पविसइ, विहीसणगिहंमि कयकिच्चो ॥ तं भणइ • 'तुमं कुसलो, नीइपरो तेण रावणं भणसु । तह जह मेल्लइ सीयं, न अण्णहा सुंदरं मण्णे' ॥ सोऊणेवं जंपइ, विहीसणो – 'हणुय ! पुव्वमहेहिं । भणिओ च्चिय, सीयत्थे, तुम्हं वयणेण पुण भणिमो' ॥ इय भणिउं हणुयंतो, विहीसणं जाइ नंदणवणंमि । दडुं सीयं पणमिय, मुद्दारयणं समप्पेइ ॥ तत्तो तुट्टं दट्टु, सीयं मंदोयरी वि तत्थाऽऽया । तत्तो सीया जंपइ, 'वच्छेमू (त्थ) तुमं कुओ पत्तो ? ' ॥ हणुयंतेण वि कहिए, रामाइट्ठे तओ भणइ सीया ।
'मम सामिणो सयासे, भद्द ! भडा केत्तिया अस्थि ?' ॥ मंदोयरीए भणियं, 'सीए ! एसो भडो भुवणे । जाणामि परं नेमं, कह वि मणुसेहिं पट्ठविओ' ॥ तो सीया - हणुएहिं, रामगुणुक्कित्तणं कुणंतेहिं । निब्भच्छिय त्ति गंतुं, पइणो मंदोयरी कहइ ॥ हणुण य वइदेही, विण्णत्ता भोयणेण रुयमाणी । भणिया 'पुण्णपइण्णा, सामिणि ! कुण भोयणं एहि ॥ पडिवण्णे रमणीहिं, नियाहिं हक्कारिऊण हणुयंतो । सीयं भुंजावेई, परमाहारेण विगयभओ ॥
-
