________________
[१८२]
कहिऊण सव्ववत्तं, 'वच्च तमं रामदेवपासंमि' । सो वि य तहेव पत्तो, सबलो रामस्स पासंमि ॥ हणुओ वि नहयलेणं, संपत्तो दहिमुहंमि वरदीवे । पेच्छइ य साहुजुगलं, काउस्सग्गट्ठियं तत्थ ।। तेसिं च नाऽइदूरे, कण्णाओ तिण्णि झाणजोगेणं । विज्जं साहंतीओ, पेच्छइ तत्थेव पवराओ ।। एयंमि अंतरंमी, सो दीवो वणदवेण घोरेण । चाउद्दिसिं पलित्तो, तं रणं दहिउमारद्धो ।। दट्टण द(ड)ज्झमाणं, दवेण तं तेण साहुवरजुयलं । कण्णाहि सहाऽरण्णे, वच्छल्लं कणइ हणयंतो ॥ सायरसलिलं हि(वि)ज्जाहिं गेण्हिउं वरिसिउं समारद्धो । मेहो इव सो तेणं, जलणो नीरेण विज्झविओ ॥ उवसग्गंते ताओ, कण्णाओ जायसिद्धविज्जाओ । ते झाणत्थे साहू, नमिऊण पयाहिणेउं च ॥ उवविट्ठाओ हणुयं, भणंति तं - 'साहु साहु ! जो एवं । साहूणं उवसग्गं, वारसि जिणसासणपवण्णो । तह तुम्ह पसाएणं, अम्हे जायाओ सिद्धविज्जाओ । उवसग्गंते सुपुरिस !, साहु कयं ते सहायत्तं' ॥ हणुएण वि भणियाओ, – 'काओ तुम्हेत्थ साहह ममेयं' । तो ताण भणइ एक्का, – 'निसुणसु संखेअओ एयं ॥ दहिमुहनयरे गंधव्वराइणो कुसुममालभज्जाए । दुहियाओ; अम्ह कए, भरहे जे खेयरकुमारा ॥ मग्गेति अम्ह जणयं, न उण पयच्छेइ ताण सो अम्हे । अंगारख(खे)यरो उण, जाओ उम्मत्तगोऽम्ह कए ॥ कइया वि अम्ह जणएण पुच्छिओ नाणसंगओ साहू । 'कस्सेमाओ भयवं !, साहह महिलाओ होहिंति ?' || सो आह - 'महाजोहं, खयरिंदं जो रणमि सोंडीरो । साहसगयं(इं) महप्पा. मारेही अलियसग्गीवं ॥ सो होही भत्तारो, तिण्ह वि एयाण तुम्ह धूयाण' । इय कहिए सो बहुसो, गवेसिओ न उण उवलद्धो । तस्स परियाणणत्थं, पारद्धा साहिउं इहं विज्जा । मणगामिणि त्ति नामं, तओ य अंगारगेणऽम्ह ॥ विज्जाभंसनिमित्तं, तेणऽग्गी जालिओ इमो घोरो । दीवमिमं म(द)हमाणो, सो य निरत्थओ कओ तुमए ।
