________________
[१८०]
'निज्जंती देव ! मया, सा सीया तुम्ह रामणेणाऽऽसु । लवणोदहिस्स उवरिं, दिट्ठा कलुणं विलवमाणी ॥ नाऊण तुम्ह घरणिं, सीयमहं तेण सह समारद्धो । जुज्झेउं देव ! तओ, तेण कओ नट्ठविज्जोऽहं । एत्तियमेत्तं जाणामि, देव ! न परं अहं वियाणामि' । भणइ तओ ते(तं) रामो, - 'केदरे सा परी तस्स ?' ॥ पभणइ तं सुग्गीवो, – 'देव ! रणे तस्स एक्कवीरस्स । असमत्था सव्वे वि य, किं आसण्णाए व दूराए ?' || तं भणइ तओ रामो, - 'जिप्पइ नो वा - किमीए(किमेय?)तत्तीए ? | तं एक्कं मम दंससु, दहवयणं पिययमं च लहुँ' । लच्छीहरो वि जंपइ, - 'सच्चो को वि रामणो पुरिसो । किं वंचिऊण रामं, ता चोरो हरइ सीयं ति ? ॥ अहवा वच्चह लंकं, मा तुम्हे बीहणा; परं अम्हं । दरिसेह तयं तत्तो, जं होइ तं करिस्सामो' । इय राम-लक्खणाणं, सोउं पोरिसपराइं वयणाई । तो भणइ जंबुवंतो, – 'जइ एवं ता निसामेह ॥ परिपुच्छिएण अटुं, अणंतविरिएण साहुणो तस्स । मरणं जो कोडिसिलं, उक्खिविही तस्सयासाओ ।। ता तं उक्खिविऊणं, उप्पायह अम्ह पच्चयं ताव' । इय भणिए सोमित्ती, जंपइ - ‘एवं करेमो'त्ति ॥ तत्तो तेहिं सहिओ, कोडिसिलं लक्खणो गंतुं । जाणू जावुप्पाडइ, सव्वेसिं पेच्छमाणाणं ॥ देवेहिं तओ घुटुं, गंधुद्धरकुसुमवुट्ठिमभिखिविउं । 'अट्ठमयवासुदेवो, जाओ एसो जयउ जयउ' ॥ तत्तो सुग्गीवाई, तं दटुं चोज्जिया भरोसाला । पत्ता किक्किंधिपुरे, वानरविद्धा तओ आह ॥ 'जइ वि इमं देवेवं, तुम्ह सयासाओ तस्स किल मरणं । तह वि नओ कायव्वो. बद्धिमया होड परिसेणं ।। ता कोक्किऊण हणुयं, दूयं पेसेह नयपहाणस्स । तब्भाउगस्स पासे, विहीसणस्सेव सीयत्थं ॥ तस्स वयणेणऽवस्सं, सीयं मेलेइ रावणो देव !। जइ पुण नेवं काही, विहीसणो तुम्ह मिलिहि'त्ति ।। वानरनाहेण तओ, एयं बहुमण्णिउं सह कवीहिं । हणुयंतकोक्कणत्थं, सिरिभूई पेसिओ दूओ ।।
