________________
[१७८]
अण्णं पि सुयणु ! निसुणसु, विज्जापरमेसरंमि रुटुंमि । कत्थ गणिज्जइ रामो, सलक्खणो बलसमिद्धो वि ?' ॥ इय सुणिऊण अणिटुं, सीया मंदोयरीए जं भणियं । अंसुजलपुण्णनयणा, गग्गरकंठा इमं भणइ । 'किं एरिसाई जम्मंतरे वि जंपति अहव मरणे वि । उत्तमकुलित्थियाओ, सइवायं उव्वहंतीओ ॥ ता जह सो तुज्झ पई, निम्मज्जाओ अलंकिओ सीले । तह पाएण तुमं पि य, सीलविहूणा न संदेहो । जं पुण निंदसि राम, सलक्खणं पुरिसलक्खणसमग्गं । तं नत्थि तुज्झ जीहं, जो छिंदइ कड्ढिउं एत्थ ॥ जं पुण कुलअंगारं, एयं खयराहमं विगयसीलं । खयराहमे ! पसंससि, तं सीलेण कुलं नायं ।। अण्णं पि जइ वि देहं, मज्झ इमं कुणह खंडखंडेहिं । मोत्तूण तह वि रामं, नियमो मम अण्णपुरिसस्स ॥ जं पुण पावे ! जंपसि, तं जंपसु एत्थ निययठाणंमि । को किर न होइ सूरो, सुणहो वि नियासयवसेणं' ॥ एत्थंतरंमि य पत्तो, तत्थेव य रावणो चलियचित्तो । 'काऊण किं व सामिणि !, मं मन्नसु' भणइ सीयं ति ॥ 'मंदोयरीए पमुहं, एवं अंतेउरं समत्थं(ग्गं) पि । तुह आणावसवत्तं, एयाण तुमं महादेवी' || एवं भणिया पभणइ, परंमुहा रूसिऊण तं सीया । 'किं भससि भसण ! इह वा-रिओ वि नियजाइदोसेणं ।। एक्को च्चिय होइ पई, सईण; किं रंडत्तं न याणेसि ? । जेणेवं तं जंपसि, वारिज्जंतो वि दुस्सील !' ॥ निब्भच्छिओ वि एवं, न मुयइ कामाउरो असग्गाहं । विसज्जियसव्वजणो, विन्नवइ पुणो पुणो सीयं ॥ एयंमि अंतरंमी, अत्थमिओ दिणयरो निसा जाया । तत्तो पसायणत्थं, तं बीहावेइ सो बहुहा ।। बीहावेंतस्सेवं, चित्तय-वग्घाइ एहिं रूवेहिं । सीयाए अभीयाएँ, गमिया सव्वा वि रयणि त्ति ॥ मुणिऊण तओ वत्तं, विहीसणो परियणेण सह गंतुं । दहवयणस्स सगासे, समागओ सीयपासंमि ॥ भणइ – 'तुमं का भद्दे !', सीया वि य कहइ तस्स सव्वं पि । मज्झत्थो त्ति य नाउं, रामाईणं समुत्थाणं ॥
