________________
[१७६]
सो भणइ, - 'पुत्तमरणे, खरदूसणमाइया इमे खयरा । इय मारिया भिडंता, लक्खण-रामेहिं संगामे' ॥ इय सोउं सुग्गीवो, – 'खरदूसणघायगो इमो जाओ । सो विय(विड)सुग्गीवं पि हु, घाइस्सइ नत्थि संदेहो' ॥ तत्तो पहाणमंति, घेत्तूणं जंबवंतनामं सो । रामपासंमि वच्चइ, नाउं पायाललंकाए । पडिहारकहियवत्तो, पविसइ रामेण पुच्छिए कुसले । अह भणइ जंबवंतो, – 'निसुणिज्जउ देव ! किं कुसलं ? || एवं ताराकज्जे, साहसगइपरिभवेण सामी मे । कविराया सुग्गीवो, तुम्हं सरणं समल्लीणो ॥ ता देव ! सहायत्तं, कीरउ एयस्स गुरुपसाएण । तं नत्थि जं न काही, तुम्हमिमो तंमि निहयंमि ॥ अण्णं च देवभज्जा, जायंमि रणमि तंमि भीमंमि । अवहरिया किर सुम्मइ, खरदूसणवहणकालंमि ॥ ता देव ! इमोऽवस्सं, तुम्ह सहायत्तणं कुणइ तीए । लंभे गवेसणेणं, साहेह इमस्स ता कज्ज' ॥ इय भ(सु)णिऊणं ‘एवं, होउत्ति भणइ तं परमो । 'सुग्गीव ! इमं एवं', सुग्गीवो भणइ – 'सुण देव ! '। जइ सत्तंमि दिवसे, कह वि पउत्तिं न देव ! महिलाए । आणेमि ता अवस्सं, जलणे पविसामि पज्जलिए' । सणिऊण इमं रामो, स-लक्खणो गरुयतोसमावण्णो । तेसिं सहायकरणं, पडिवज्जइ लक्खणसमेओ ॥ गंतूण देवभवणे, कोसं पिविउं अवंचणारूवं । सव्वे वि गया तत्तो, किक्किंधिपुरंमि रामाई ॥ साहसगइणा जित्तो, पुणो वि जुज्झमि सच्चसुग्गीवो । गंतूण भणइ रामं, – 'देव ! तए मारिओ नेसो' । तं भणइ तओ रामो, – 'तुम्हं सारिक्खचोज्जचित्तेण । न मए निहओ; ता पुण, कुणसु रणं जेण तं वहिमो' । इय भणिओ पुण जुस्स(ज्झ)इ, सुग्गीवो निब्भओ समं तेण । रामपहावेण तओ, नट्ठा वेयालिणी विज्जा ॥ जाओ सरूवधारी, तह वि हु सो वानरे विमासेतो । रामेण साहसगई, बाणेण विणासिओ हंतुं ॥ तं निहयं सुग्गीवो, दटुं किक्किंधपुरवरे नेउं । रामं तेरस देइ, कण्णाओ पवररूवाओ ।
