________________
[ १७५ ]
अण्णं च देव ! गम्मउ, पायालंकारपुरवरे जेण ॥ वच्वंति गरुयखोहं, रामणपमुहा भडा सव्वे || खरदूसणंमि पहए, गहिए पायालपुरवरे तंमि । तं नत्थि जं न सिज्झइ, कल्लाणं तुम्ह तइलोए || सीयाए तह उत्ती, लब्भइ; भामंडलो पि संदेसं । दाउ हक्कारिज्जइ, पायालंकारपत्तेहिं' ॥ इय भणिए गयणेणं, राम- सुमित्ता विराहियसमेया । पायालंकारपुरे, पत्ता चउरंगबलकलिया ॥ सोउं समागए ते, खरदूसणनंदणो तओ सुंदो । महया बलेण सहिओ, संगामं कुणइ सोंडीरो ॥ सो तेहिं रणे विजिओ, घेत्तूणं निज्जियं च परिवारं । नट्टो लंकानयरिं, पत्तो सरणं दहमुहस्स ॥
वि ।
तं राम-लक्खणेहिं, सहिएण विराहिएण वरनयरं । जण-धण-कणयसमिद्धं, अहिट्ठियं तंमि नटुंमि ॥ खरदूसणस्स पवरं, पासायं राम-लक्खणा अच्छंति अहिट्ठेडं, भयरहिया सीयसोगत्ता ।। पवरे विराहिओ वि य, सुंदस्स गिहंमि संठिओ तत्थ । विज्जाहरा य अण्णे, सेसा सेसेसु भवणेसु ॥ एत्तो य पुव्वभणिओ, विज्जं वेयालणि पसाहेत्ता । चक्कंकसुओ साहस- गइखयरो सरसरूवधरो ॥ सुग्गीवं ताराए, बीयं दरिसेइ सुरयवेलाए । सा वि संभंतचित्ता, तं साहइ सयण-मंतीणं ॥ ते वि विसेसमनाउं, किक्किंधपुराओ दो वि धाडेंति । जुज्झतो य न सक्कइ, तं जिणिउं सच्चसुग्गीवो ॥ सुग्गीवसुरय-रणसमयमुज्झिउं दो वि सेसवेलासु । साहसगइ - सुग्गीवा, परियाणिज्जंति खयरेहिं ॥ तो सुग्गीवो गंतुं, परिभविडं कहइ हणुकुमारस्स । सो वि तप्पक्खवाई, समागओ तत्थ दोण्हं पि ॥ सरिसत्तणओ न रणे, निग्गहसूरो त्ति जाइ सद्वाणं । एवं च तेण जित्तो, निव्विन्नो सच्चसुग्गीवो ॥ दंडगवणं भमंतो, ताराविरहाउरो य रणभूमिं । दट्टु तत्थ वि सुहडं, पहारविहुरं पडियमेगं ॥ तं पुच्छइ गंतूणं, 'किं एसो एत्थ सुहडसंघाओ । दीसइ रणभूमीए, निवाइओ ? साहह ममेयं ॥
