________________
[१७४]
लच्छीहरेण भणिओ, – 'जइ एवं ता हवेहि रणसज्जो' । सो आह - 'तुमं सामिय !, जोहसु खरदूसणं एक्कं ॥ अहयं तु सेससुहडे', भणिओ - 'एवं'ति लच्छिनिलएण । सो जुज्झिउं पवत्तो, नियबलसहिओ समं तेहिं ॥ लच्छीहरो वि धरिओ, भणिओ खरदूसणेण - 'मम तणयं । वहिउं रे ! नियमत्थं, मममहिलालंपड ! न होसि' ।। एवं भणंतो भणिओ, लच्छीनिलएण दूसणो रुसिउं । 'वच्चसि एव भणंतो, नियसुयमग्गेण तं दीण !' ॥ इय भणिओ संकुद्धो, पहरंतो तत्थ पहरणसएहिं । छिण्णायवत्त-धणुहो, निवाडिओ धरणिवीढंमि ॥ तत्तो खग्गं घेत्तुं, पहरिउकामस्स लक्खणेणाऽवि । खरदूसणस्स सीसं, छिण्णं सुजहप्पहासेण(सुज्जप्पहासेण) ॥ सेसबलं पि य निहयं, विराहिएणेव; तस्स मंती वि । खरदूसणनामो [उ?], लक्खणबाणाहओ नट्ठो ॥ रामपासंमि तत्तो, विराहियं घेत्तु लक्खणो पत्तो । भणइ य - 'सामि ! किमेवं, दीसह विहलंघला तुब्भे ?' ॥ तत्तो अजंपमाणो, सीयलवाए[ण] विहियपडियारो । रामो भणइ सदुक्खं, 'सीया केणाऽवि हरिय'त्ति ॥ 'एसो य जडाऊ सो, मम विरहे मारिओ'त्ति सोउमिणं । तमतमइ लक्खणो वि य, विराहिएणं तओ भणियं ।। 'मा वच्चह संतावं, दोण्णि वि तुब्भे; अवस्स सीयाए । अज्ज लहामि पउत्ति, जइ वि गया अण्णदीवे वि' ॥ सिटुं च लक्खणेणं, 'खरदूसणस्स [समग्ग] बलभंगो' । रामस्स 'सह इमेणं, मए कओ खयरणाहेणं ॥ चंदोयरस्स पुत्तो, एसो नामं विराहिओ सामि ! । जाओ अम्ह सहाए, आवयकाले महाभागो' ॥ सम्माणिओ तओ सो, रामेणं; नियभडे विसज्जेइ । सीयागवेसणत्थं, ते वि य तं काउमायाया ॥ पभणंति - 'सामि ! सीया, गवेसमाणेहिं कत्थ वि न दिट्ठा । सोउमिमं तो रामो, – 'सीए ! सीय !'त्ति विलवेइ । इय विलवंतं बहुहा, रामं सह लक्खणेण वुण्णमुहं । भणइ विराहियखयरो, पेसलमहुरेहिं वयणेहिं ॥ 'थोवदिवसेहिं सामिय । सीयं दंसेमि तम्ह लहिऊण । मा कि पि कुणह सोयं, गरुयाणं आवया हुंति ।।
