________________
[१७०]
हा हा हयास ! हयविहि ! किमेयमेयस्साऽणुट्रिअं तुमए ? जोगारूढस्स जिइंदियस्स कस्स वि अपावस्स ॥ सहिउं बारसवरिसे चत्तारि दिणे परमजोगेणं ।
पुत्तस्स किं न सहिया, हयविहि ! तुमए दिणा तिण्णि ? ॥ एवं च बहुहा विलविऊणं 'केणेमं पुण ववहरियं ?' ति चिंतिऊण सुयघायगं गवेसिउमाढत्ता । अवि य -
'जइ तमवस्सं पेच्छामि, एत्थ रणमि कह व भममाणी ।
सुयसत्तुं कायबलिं, पिसिएण विहेमि तो तस्स ॥' एवं च भममाणीए नहयलसंठियाए दिट्ठा तीए सीयासमण्णिया राम-लक्खणा । दट्ठण य तेसिमणन्नसरिसं रूवाइसयं विमुक्ककोवसोगा सहस त्ति जाया मयणपरव्वसा चंदनहा । तओ विज्जाबलेणं विहिऊण कण्णगारूवं कयालंकारा कंपंतसरीरा समागया ताण सयासे । भणिया य रामदेवेण - ‘भद्दे ! कुओ तुममेत्थ संपत्ता दंडगारण्णे ?' तीए भणियं - 'सुहेण(सुणेह), अहं उज्जेणीरायदुहिया कण्णगा वे(के)ण वि विज्जाहरेण अज्ज रयणीए पसुत्ता अवहरिया उवरिमपासायतलाओ । आणीया य एत्थ असुयपुव्वे कमि वि वि(व)णाभोए । दिट्ठो य सो मए सह वच्चंतो अवरेण विज्जाहरकुमारेण । भणिओ अ सो – 'भण कहिं वच्चसि इमं इत्थियारयणं गहिऊण ?' इमं च भणिउं पहाविओ सो तस्स उक्खयखग्गो । इयरो वि मं मोत्तूण धरणीए आयड्डियखग्गो संपलग्गो तस्स खग्गयुद्धेणं ति दो वि अवरुप्परपहारेहिं निवडियउत्तिमंगा पंचत्तमुवगया । अहं पि ते मुए दट्टण एगागिणी निस्सरणा एयंमि दंडगारण्णे भममाणी कुमारिगा सम(मा)गया तुम्ह सकासे । ता में विवाहेउ तुम्हमेक्को । अण्णहा तुम्हेहिं परिचत्ताऽवस्सं मरामि'त्ति ।
इय एवं जंपंती, मम्मणमहुराई लडहवयणाई । परिणाया सा तेहिं, 'धुत्ति' त्ति तओ य परिहरिया । भणिया य - 'वच्चसु तुमं, मा मा भणसु इह असंबद्धं । पिउणा अदिण्णनारिं, अम्हे कइया वि नेच्छामो' ॥ इय भणिया सा दीणा, कवडेण विमुक्कदीहनीसासा । बहुविहलल्लि-पलावं, काऊण अदिण्णपडिवयणा ।। सा भणइ – 'जइ वि नेच्छह, रण्णंमीमंमि तह वि वरपुरिसा ।
तत्ति मज्झ वहेज्जह', तत्तो वलिया य लीलाए । इय तुं(एयं द8) रामदेवेणं 'का पुण एस ?'त्ति गवेसणत्थं तीए पिट्ठओ पेसिओ लक्खणो । सो वि थोवंतरं गंतुं तमपेच्छंतो वलिऊणाऽऽगओ साहइ रामदेवस्स । रामेण भणियं – 'न एसा सुंदरा महिला। अवस्समिमीए मिसेणऽम्हं संभवी को वि विवाओ'त्ति ।
दिट्ठिगया(पहा)ओ तओ, ओसरिऊणं नहेण चंदनहा । नहफाडियकक्खोरू, रुयमाणी नियपुरं पत्ता ॥ हाहारवकयरोला, दीण-विमणा य दुक्खसंतत्ता । खरदूसणेण दिट्ठा, भणिया 'पिए ! किमेयं ?'ति ॥