________________
[१६९]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
'जहेसो गंधसउणी साहम्मिओ न सीयइ भत्तपाणेहिं तहा तुब्भेहिं कायव्वं' । तेहिं वि ‘एवं करेमो'त्ति पडिवण्णे समुप्पइत्ता गया तिगुत्त-सुगुत्तमुणिणो त्ति ।
तस्स य गंधसउणिस्स सीसंमि दट्ठण जडाओ कयं रामेण जडाउ त्ति नाम । तप्पभिई च सो गंधपक्खी लोए वि जडाउनामेण पसिद्धिमुवागओ त्ति । एवं च राम-लक्खण-सीया बंधुसंगमसमुस्सुया देवदिण्णरहवरारूढा जडाउणा सह दंडगारण्णे जहिच्छं कीलंति त्ति ।
इओ य पायाललंकाए खरदसणो विज्जाहरराया । तस्स रामणभगिणी चंदनहा नाम भज्जा । तीए संबुक्क-सुंदनामगा दो पुत्ता । अण्णया य संबुक्को वारिज्जंतो वि अम्मा-पिऊहिं 'जो मं गच्छंतं खलिस्सइ सोऽवस्सं मए वहेयव्वो'त्ति कयग्गाहो सुज्जहासखग्गरयणविज्जासाहणत्थं समागओ दंडगारण्णं । तंमि य दंडगो नाम गिरी । तस्साऽऽसण्णे कुंचरवा नाम नई । तीए तडंमि अणेयवंससमेयाए वंसि(स)यालीए कयकाय-वयनियम-जोगो उवरिहुत्तसंयमियचलणो अहोमुहो सुज्जहासखग्गरयणविज्जं जविउमाढत्तो । सा य सिज्झइ सत्तदिणाहियबारसवरिसेहिं । गयाणि य संबुक्कस्स विज्जं जवेंतस्स चउदिणाहियबारसवरिसाणि । तओ सेज्झितुकामो सुज्जहासखग्गो मघमघेतसाइसयसुरभिगंधो पडियारपविट्ठो वंस(स)यालीए उवरिनहेणाऽऽगंतुमारद्धो ।
एत्यंतरंमि य वणकोउगेणं भण(म)माणो समासाइयसुरभिगंधो भवियव्वयानिओगेण संपत्तो तत्थ लक्खणकुमारो । दिट्ठो य तेण सो सहस त्ति सुज्जहासखग्गो । गहिओ य सहरिसं । तओ उप्पडियारित्ता विन्नासणनिमित्तं वाहिओ पुरओवट्ठियविंसोत्तरसयवंसजालीए । ताओ य सो छिंदित्ता विणिग्गओ झड त्ति बीयपासेणं । दिटुं च तासिं मज्झे सालंकारं भूमीए लुढमाणं कस्स वि नरस्स पहाणमुत्तिमंगं । तओ 'हा किमेयं ? ति पलोयमाणेण सविसेसं दिलृ वंसजालीमज्झट्ठियवडसाहानिबद्धमु(म)होमुहं कबंधं । तं च दट्ठण चिंतियमणेण – 'हा हा ! दुट्ठ कयं जमकयावराहो महाणुभावो को वि मए एसो विणासिओ' । तओ किसिकिसंतहियओ चेव लक्खणो सुज्जहासखग्गं घेत्तुं गओ रामसमीवं । दटुं च पुच्छिओ रामेण – 'वच्छ ! कुओ पत्तमेयं तए वरं खग्गरयणं ?' तेणाऽवि सविसायं नरसिरच्छेयसहिओ कहिओ खग्गोवलंभवइयरो राम-सीयाणं । तेहिं भणियं -
'जं जेण जया जत्थ व, जस्स सयासाउ एत्थ लहियव्वं । तं सो लहइ अवस्सं, किं कीरउ विहिवसगएहिं ? ॥' 'पावेयव्वं मरणं, तुज्झ सयासाउ तेण केणाऽवि । खग्गं च तए एयं, लहियव्वं तन्निमित्तेण ॥' 'ता कि कीरउ विहिपर-वसेण परितप्पिएण बहुएणं ।
हत्थुत्तिण्णे कज्जे, गरुया न कुणंति संतावं ॥' इओ य सा चंदनहा संबुक्कस्स जणणी नाऊण समइक्कंताई दुवालससंवच्छराइं तंमि चेव दिणे घेत्तुं तन्निमित्तं पाण-भोयणं समागया तीए वंसजालीए । दिटुं चऽणाए संबुक्कस्स छिण्णमुत्तिमंगं भूमीए लुलंतं कबंधं [च] वडनिबद्धमहोमुहं । तओ दाऊण नियसीसंमि दोहिं वि करेहिं गुरुप्पहारं 'हा किमेयं ?'ति भणमाणा मुच्छापरव्वसा निवडिया धरणीवीढे । तओ चिराओ कह वि लद्धचेयणा विलविउं समाढत्ता