________________
[१६२]
वडपायवमारुहमाणा । न य किं पि परिपुच्छिया, चितियं च - 'एसा इमस्स उववणस्स सामिणी का वि वणदेवया वा । जेण न एरिसं रूवं माणुसीणं संभवइ । अहवा माणुसी एसा धरणीसंबंधसमुवगयचलणा आरूढा वडपायवं । ता निरिक्खामि किं एसा करेइ' । एयं च चिंतिउं निहुयपयसंचारं आरूढो तीए मग्गेण तं पायवं । सा वि तं विलग्गिऊण काऊण य उवरिल्लचीरेण वडडालावबद्धेण गले पासगं सव्वसुणावणं करेइ । केरिसं - 'जइ अत्थि एत्थ वणसंडदेवया का वि उववणगिहमि ता लक्खणं विहेज्जा भत्तारं अन्नजम्मे वि' । इय भणिऊण विमुक्को तीए अप्पा निरालंबाए गुरुनेहपाससंदामियाए वडपायवग्गाओ ।
तं च तीए साहसं दट्ठण लक्खणेणं – 'भद्दे ! मा एवं कुणसु । एसोऽहं लक्खणो'त्ति भणमाणेण अवणीओ गीवाए पासगो । तओ करणप्पओगेण तं घेत्तुमुत्तरिऊण वडपायवाओ समागओ रामदेवमूलं । भणिओ य सीयाए – 'देयर ! अप्पबीओ तुमं दीससि ?' लक्खणो भणइ – 'तुम्ह पसाएणेसा दिण्णा मम देवयाए तुट्ठाए पडिबोहिऊण वडपायवविलग्गा' । एवं च केलिपुव्वं परिजंपमाणाण पणमिओ तीए सीयाए सह रामदेवो । साहिओ य सव्वो वि निययवुत्तंतो । पहाया रयणी ।
इओ य सयणीए वणमालमपेच्छमाणीए कओ इंदाणीए कलयलो । मिण्णिओ(जग्गिओ) राया वि सोउमिमं तुरियं निग्गओ वणमालागवेसणत्थं । दिट्ठा य तेण सहस त्ति बाहिरुज्जाणट्ठिया ससीया वणमाला राम-लक्खणा [य] । परियाणिया य कयकिच्चा पवेसिया सायरं विजयपुरीए । कयमुचियकरणिज्जं । अण्णंमि य दिणे सव्वेसिमुवविट्ठाणं सहाए समागओ अइवीरियरायलेहारिओ । पणमिऊण य तेण महि(ही)हररायं समप्पिओ लेहो । लद्धाएसेण य वाइओ अक्खवट्टलिएणं जहा – 'आणवेइ अइवीरियराया, भरहेण सह मम विरोहो । ता तए सबलेण सिग्घमागंतव्वं' ।
एवं च वाइए लेहे जावऽज्जवि महीहरो न जंपइ ताव भणिओ लक्खणेण लेहारिओ – 'किमत्थं भरह-अइवीरिआण विरोहो जाओ ?' लेहारिओ भणइ - 'अइवीरियस्स आणं भरहो न मण्णइ' । तओ भावगहणत्थं भणियं रामदेवेण - 'किं भरहो समत्थो अइवीरियस्स रणे जेणाऽऽणं न मन्नइ ?' लेहारिओ भणइ – 'दो वि महाबला । परं न नज्जइ केरिसा वि कज्जगई' । तओ ‘एसोऽहु(ह)मागच्छामि'त्ति वोत्तुं विसज्जिओ महीहरराएणं लेहारिओ । तंमि य गए भणिया महीहरेण राम-लक्खणा - 'किमेत्थ अम्हेहि तुम्हेहिं वा कायव्वं ?'ति । तओ भणियं रामेण - 'भरहस्स परिभवे अम्हं परिभवो कओ होइ । ता चिट्ठह एत्थेव सपुत्ता तुम्हे । तत्थ पेसेह अम्हे । तओ जमुचियं भविस्सइ तं करिस्सामो । तेण भणियं - ‘एवं होउ'।
तओ पेसिया सबलवाहणा राम-लक्खणा । पत्ता नंदावत्तनयरं । आवासिया बाहिरुज्जाणे । तत्थ गणपालिया नाम खेत्तदेवया राम-लक्खणपण्णावज्जियहियया भणइ - 'कहेह. किं तम्हं करेमि ?'। रामेण भणियं - 'नत्थि किं पि अम्हं करणिज्जं' । सा भणइ - 'एवमेयं । तहा वि तुम्हं महेलियारूवं काऊण लीलाए अइवीरिओ जहा पाएसु पडइ तहा करेमि' । देवयाए कयं सव्वेसि पि महेलारूवं । तं च महेलासेन्नं गयं जत्थऽच्छइ आवासिओ अइवीरिओ । कहावियं च जहा – 'समागओ महीहरसंतिओ संवाहो। सो तुमं दट्टमिच्छइ' । साहियं च गंतूण पडिहारेण ।
तेण भणियं – 'किं न आगओ सयं महीहरो ?' पडिहारेण भणियं – 'देव ! एवं' । तओ रुट्ठो भणइ – 'वच्चंतु ते वि निययदेसं । तेहिं विणा वि समत्थोऽहं भरहं जिणिउं' । इयरेण भणियं - 'देव !