________________
[१६१]
तओ गओ मुणिसमीवं । तेहिं वि कहिओ तस्स जीवदयाइओ सवित्थरो जिणधम्मो । तं च सोउं हलुयकम्मत्तणओ कविलो परमसावओ जाओ । तओ गंतुमरुणगामं तेण नियवुत्तंतकहणपुव्वगं भज्जा वि कया साविगा, भणिया य - 'वच्चामो रामपुरीए रामदेवसयासं । जेणऽत्थपयाणेणं अवणेइ सो अम्हे(म्ह) इमं महाजम्मदालिदं' । तओ तीए सह गंतुं रामपुरीए तेणेव विहिणा वंदित्ता देवे गुरू य पविट्ठो रायभवणं । दिट्ठो य तेण सुहासणत्थो रामो सीया य । वियाणिऊण 'एयाणि ताणि जाणि गिहागयाणि मए सवियाणि'त्ति संभंतलोयणो नासिउकामो इव इओ तओ पलोयमाणोऽवलक्खी(क्खि)ओ लक्खणेणं । भणिओ य 'भद्द ! सागयं तुम्ह । भयं मोत्तूण भेट्टसु रामरायं जइ किं पि दव्वं पत्थिउकामो' ।
तओ निस्संको कविलो गओ रामंतिए । दिण्णासीसो य दवावियासणे उवविट्ठो । भणिओ रामेण - 'भद्द ! कुओ तुममागओ ?' तेण भणियं - 'देव ! किं न याणसि सोऽहमहम्मो जेण तुम्हे गिय(ह)मागया दुव्वयणेहिं खलियारिया आसि? संपयं पुण किमहं देवस्स पुरओ भणामि ?' सुसम्माऽवि कहियपुव्ववुत्तंता गंतूणुवविट्ठा सीयासगासं । तत्तो पसंसिऊण कारविओ ण्हाण-भोयणाईयं रामेण दाउमत्थं जहिच्छं पेसिओ कविलो । तओ य गंतूण सगिहं दाऊण दीणाईण महादाणं नंदवडिंससूरिसमीवे निक्खंतो कविलो त्ति ।
तओ समागए सरयसमए नाऊण गमणाभिप्पायं भणिया गोकण्णजखेणं राम-लक्खणा – 'जइ तुम्हे गमणुस्सुगा ता खमेह जं किंचि मए सम्मं न वट्टियं' । पउमेण भणियं – 'न तुम्ह एत्थ अत्थि थेवं पि खूणं, किंतु खमेज्जह सव्वं जं अम्ह कएण एत्थ खडफडिया । न समत्था तुम्हऽम्हे पच्चुवयारं विणिम्मविउं' । एवं च भणिओ अहिययरं परितोसमावण्णो गुज्झगाहिवो -
पउमस्स देइ हारं, सयंपभं; कुंडले कणिट्ठस्स । चूडामणिं च दिव्वं, सीयाए सुरो परमतुट्ठो । इच्छियसरं च वीणं, दाऊणं ताण गुरुपमोएण ।
उवसंहरइ पुरिं तं, मायाए विणिम्मियं देवो ॥ ते वि तं जंभगाहिवं संभासिऊण पयट्टा । लंघिऊण य कमेण मिट्ठवणफलाहारेण तमरण्णं संपत्ता विजयपुरिं पओससमयवेलाए । आवासिया य बाहिरियाए अवरुत्तरदिसाभायसंठियउज्जाणवडपायवस्स अहे। तीए य नयरीए महीहरो नाम राया परिवसइ । इंदाणी नाम तस्स भारिया । वणमाला य पवरदुहिया । सा य बालत्तणपभिई लक्खणकुमारस्स मुणिऊण गुणसंपयं अच्चंतमणुरत्ता नेच्छइ कं पि अवरं वरं ।
तइया य निसामिऊण दसरहं पव्वइयं, विणिग्गए राम-लक्खणकुमारे विसण्णो गतीए जण्णो(तीए जणगो) । तहा वि तई कुमारणं(कुमारि) त्ति चिंतिऊण दिन्ना इंदनयरे वसहनराहिवसुयस्स सुरिंदरूवाहिहाणस्स । साऽवि नाऊण इमं वइयरं कयमरणाभिप्पाया, 'न लक्खणकुमारं वज्जिऊण अण्णस्स करे लग्गामि' त्ति कयनिच्छया विणिग्गया तीए चेव रयणीए । विहिनिओएण तंमि चेवुज्जाणे पविट्ठा जंमि राम-लक्खणा चिटुंति । तओ पविट्ठा उववणे देवयायणे । कया य तक्कालोचिया देवयाए पूया । भणिया य देवया - 'मम अण्णभवे वि लक्खणं वज्जिय मा विहेज्जसु अण्णं वरं' ।।
तओ वोत्तुमेवं गया तयासन्नंमि वडपायवंमि त(ज)त्थ ते चिट्ठति पसुत्ता । दिट्ठा य लक्खणेणं तं