________________
[१६०]
NARAN
पाउसकालो' । इमं च सोउं तव्वडनिवासिणा भग्ग(इभ)कण्णनामेणं चिंतियं जक्खेणं- 'अहो नाऽहमेएसिं भ(ते)यं [सहिउं] समत्थो । थिरा य एए एत्थ जाया । ता साहेमि नियसामिणो गंतुमेयं' । चिंतिऊण य गओ गोकण्णजक्खसमीवं, भणइ य - 'सामि ! उव्वासिओ हं वडाओ केहिं वि निरुवमरूवधारीहिं आगंतुरोहिं। ता ते निद्धाडित्ता मम परित्ताणं कुणसु' ।
तओ सो सोउमेवमुवउत्तो जाव पेच्छइ अवहीए भविस्सबलदेव-वासुदेवे राम-लक्खणाहिहाणे जणयआणाए समागए । चिंतियं चऽणेण – 'इंदाईणं पि पूयणीया इमे महाणुभावा । ता निययसत्तीए अहं पि एएसिं समागयाणं करेमि वच्छल्लं' । चिंतिउं चेमं समागओ तुरियगईए । तओ तेण एक्काए रयणीए पसुत्ताणं सुहेण तेसिं निम्मविया रामपुरी नाम पुरवरी जो(जा) अज्जवि सुम्मइ सत्थेसु विक्खाया । अवि य -
बारस दीहा नव जोयणाई वित्थारवित्थडा जा उ । धण-जण-कणगसमिद्धा, गो-महिसि-जणाउला रम्मा । धवलहर-वावि-दीहिय-तोरण-पायार-आवण-वणेहिं । मणि-मोत्तिय-हेम-पवाल-रयण-वत्थासणेहिं च ।। सा एवमाइउवगरण-सोहिया पवरव(पु)री तेण । जक्खेण विनिम्मविया, जा दिट्ठा कुणइ गुरुतोसं ॥ ते पाहाउयमंगल-पबोहिया गीयमणहररवेण । पेच्छंति परमनयरिं, गय-हय-रह-जोह-सामंते ॥ एवं पमोयकलिया, सेविज्जंता य जक्खपुरिसेहिं ।
चिट्ठति सुहासत्ता, रन्नंमि पुरीए पवराए । इओ य सो माहणो कविलो अण्णंमि दिवसे उट्ठिओ पहाए पविट्ठो तीए अरण्णाडवीए फलाइनिमित्तं । भममाणेण य दिट्ठा तत्थ सा पुरी । चिंतियं च – 'अहो अदिट्ठा अस्सुयपुव्वा य काइ एसा नयरी । अहवा निच्छयत्थं पुच्छामि कमवि' । तओ महिलियारूव-नेवत्थी दट्ठ पुच्छिया जक्खिणी – 'भद्दे ! का एसा पुरी ?' तीए भणियं – 'ससीय-राम-लक्खणनिमित्तं संपयं गोकण्णजक्खनिम्मिया रामपुरी नामेसा । तहा भद्द ! तुम पि दालिद्दिओ दीससि । देइ य एत्थ दीणाईणं महादाणं रामो । ता गंतूण तं मग्गसु जेण सुट्ट धणड्ढो होसि' । तेण भणियं – 'कहेह तदंसणोवायं जेण जामि' । तीए भणियं – 'इमीए नयरीए चत्तारि महादुवाराणि । ताणि पुण निच्छं(च्चं) जक्खेहिं रक्खिज्जंति । नाऽउव्वो कोइ पवेसं लभइ । किंतु तीए पुव्वदुवारे मग्गट्ठियमत्थि जिणभवणं । तेण य जिणभवणं साहुजणं च वंदित्ता जइ जासि, ता लहसि पवेसं' । तओ सोउमेवं गओ जिणभवणे कविलो । दट्ठण य तं देवं थोउमाढत्तो । कहं ? -
तुह पहु ! दंसणतुट्ठो, मुक्खो न मुणेमि तुज्झ गुणनियरं । किंतु पसन्ना मुत्ता(दा), न होइ गुणवज्जिए देव ! ॥ ता जं तुम्ह महायस !, निम्मलजसविमल(लि)यंमि पयकमले । पणयाण होइ भावेण, देव ! तं होउ अम्हं पि ॥
