________________
[१५८]
ANNANNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
वड्डिया य अहं देहोव[च]एण कलाकलावेण य पुरिसनेवत्थधारिणी । न केणाऽवि परिण्णाया जणणिं मंतियणं च वज्जिय । चिट्ठामि य इमं रज्जं कुणमाणी, पयच्छमाणी य तेसिं मिच्छाण दविणजायं जणयविमोयणत्थं । न मुयंति ते, केवलं गेहंति अत्थजायं । ता पसिऊण तहा कुणह जहा सो मुच्चइ बंधणगुत्तीओ मम जणओ । नाओ य मए तुम्ह बलपरक्कमो सीहोयर-वज्जयण्णसंजायमहावइरसंधिकरणेणं' । इमंमि भणिए भणियं रामेण – 'ताव कुणसु इमिणा चेव वेसेण तुमं एत्थ रज्जं जाव तत्थ गंतूण तुम्ह जणयं विमोएमो' । तीए भणियं – 'महापसाओ । को अन्नो पडिवण्णवच्छलो मोत्तूण तुम्हे महाणुभावे'।
तओ भणिउं(य) सुबुद्धिमंतिणा – 'एसा लच्छीहरस्स निवेइया कण्णगा । ता परिणेउ कुमारो । तुम्ह वयणेणं' । रामेण भणियं - ‘एवं होउ । किंतु अम्हे पओयणत्थं संचलिया देसंतरं तायवयणेण । ता ताव चिट्ठउ एसा जाव पुणो वि नियत्ताण य परिणेही अवस्सं इमो एयं । मा एत्थ कुणह किं पि वियप्पंतरं' ।
एवं च चिंतिऊण तम्मि उज्जाणसरोवरे परमगोट्ठीए तिण्णि वासरे [गमिऊण] विणिग्गया रयणीए सुहपसुत्ते सव्वलोए । पहाए य सा कण्णगा अपेच्छमाणी ते तत्थ काऊण निययमणे गरुयं संतावं पविट्ठा तं निययपुरं, चिट्ठइ य कुणमाणी तेणेव विहिणा निययरज्जं ।
राम-लक्खणा वि कमेण संपत्ता नम्मई( यं) नाम नइं । तं च सीयाए समं लीलाए समुत्तरित्ता गोवाल-पंथियजणेणं वारिज्जमाणा वि पविठ्ठा विंझाडवीए । तीए य दुस्संचाराए कटुयकंटइल्लरुक्खट्ठियवायसकरालसदं दाहिणदिसाए सोऊण भणियं सीयाए – 'अहो ! उद्देगगारओ कक्कसमेसो करकरतो काओ अवस्सं कलहं सूएइ । वरं जो एस बी(पि)ओ महुरखीरतरुट्ठिओ महुरं वासइ सो विजयं निवेयइ'त्ति । तओ भणियं राम-लक्खणेहिं – 'एवमेयं' । माणिऊण य तं सउणं जाव वच्चंति थोवं भूमिभागं ताव दिटुं गहेरियगामघायणत्थं समागच्छमाणं मेच्छबलं ।
तओ मेच्छेहिं दट्ठण सीयारूवं भणिया निययपुरिसा – 'इमेहिं एयं इत्थीरयणं अवहरिऊण कस्स वि इहाऽऽणीयं । अण्णहा देसिय-कप्पडियपायाणं कुओ एएसिं एवंविहस्स पहाणंगणारयणस्स संभवो? ता
इमं एएसिं जेण अम्ह सामी इमीए समप्पियाए तो देइ बहयं अत्थसंचयं' । इमंमि भणिए ते पहरिउं समाढत्ता । लच्छीहरेण य दट्ठण रू(ते) पहरमाणे भणिओ रामदेवो - 'तुमं ताव चिट्ठ एत्थ समं सीयाए जाव अहं एए कीडसरिच्छे अडविनिवासिनो(णो) सावज्जे तासिउणाऽऽगच्छामि' । तओ तेण लीलाए आरोवियं तं वज्जावत्तमहाचावं । अप्फालिया तस्स पहुंचा । तस्सद्देण य विहलंघलीहूया सव्वे वि मेच्छा । सो वि मेच्छाहिवो तस्स दट्टण परक्कम निययसेन्नं च विमुक्काउहं पुलंत-पडंत-पलायमाणं चाउद्दिसि पि पलोइऊण चिंतइ जहा – 'न समत्था अम्हे इमाणं पलोइउं पि, चिट्ठउ ताव जुज्झिउं । ता माणं मोत्तुमिमेसिं संपयं पणामो चेव जुत्तो । अन्नो नत्थि छुट्टणोवाओ । उत्तमा य एए परक्कमओ, ताऽवस्सं घेप्पंति पणामकरणेणं' । तत्तो विमुक्काउहो होऊण [अवयरिऊण] य रहाओ निवडिओ चलणेसु रामदेवस्स । निवारिओ य लक्खणो पहरमाणो अणेण मेच्छाण । तओ मेच्छाहिवई भणइ - 'देव ! निसुणेहि -
'अत्थि कोसंबी नाम नयरी । वेसावलो(नरो) तीए विप्पो । भज्जा य तस्स सावित्ती नाम । तेसिं अहं पुत्तो नामेण रुद्ददेवो । बालप्पभिई च कूरकम्मकारी चोरियानिरओ परदारासत्तो । सव्वहा तं