________________
mmmm.......... १५७]
ANNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
भाया ताएण रज्जे निवेसिओ चिट्ठइ । जया य नियभुयबलोवज्जियरज्जो भविस्सामि तया परिण(णे)स्सामि । संपयं पुण मलयपव्वओवरि निवासं काऊणिमाओ जहा सुहेण चिट्ठति तहा करेहि(ह)' । तेहिं वि 'तह' त्ति पडिवज्जिऊण भणियं 'महापसाओ'त्ति । तओ विसज्जी(ज्जि)ओ सीहोयरो । वज्जयण्णो वि रामवयणेणं पविट्ठो दसउरं ।
एत्थंतरंमि य अत्थमिओ दिणयरो । राम-लक्खणा वि तत्थेव वसिऊणं पहायंमि जाया मग्गत्था । तओ पहायंमि पुणो वि तहंसणत्थमागओ वज्जयन्नो । न य तेण दिट्ठा । तओ काऊणाऽईव मणमि अधिय(इं) देवे वंदित्ता पविट्ठो नगरं । जाया य तप्पभिई सीहोयर-वज्जयण्णाणं परमपीइ त्ति ।
तओ वच्चंता राम-लक्खणा ससीया संपत्ता निज्जलमेगं भूमिपएसं । तत्थ य पिवासापीडियं नाऊण सीयं संठिया एक्कंमि निगुंजुज्जाणे । तओ नाऊण कह वि मग्गासन्नट्ठियं महासरवरं गओ जलत्थं लक्खणकुमारो । दिट्ठो य तत्थ कल्लाणमालाहिहाणेण जलकीलानिमित्तमागएण सपरियणरायपुत्तेण । तओ तदसणजायहरिसेण ससंभममुत्तरिऊण पणिवइओ लक्खणकुमारो । पुच्छिओ कुसलवत्तं । जाओ य तस्स लक्खणं निरूवेंतस्स मयणुब्भवो महासरीरविगारो । तत्तो कामायत्तो अवसो सो भणइ लक्खणकुमारं - 'एत्थेव अज्ज भुंजह । समागओ एस आहारो' ।
तओ [विन्नायं] लक्खणेण जहा – “एसा महिलिया पुरिसवेसेण कारणत्थं चिट्ठइ, भणइ य सायरं । ता न को वि दोसो एत्थ भुंजमाणाणं'ति चिंतिऊण भणियं – 'मम पहू समं भारियाए एत्थ उज्जाणे चिट्ठइ । ता न अहं तेण विरहिओ भुंजामि' । कल्लाणमालेणाऽवि 'तं एत्थेव आणावेमि'त्ति भणिउं पेसिय(ओ) निययपुरिओ । तेण य गंतुं पणमिऊण य भणियं - 'देव ! जत्थ तुम्ह भाय(या) कल्लाणमाला(लो) य रायउत्तो चिट्ठइ तत्थाऽणुवरोहेणाऽऽगमणं पसाओ कीरउ' । सोउं चेमं गओ सह भारियाए रामदेवो ।
तओ कल्लाणमालेण कयपणामाइसम्माणो उवविट्ठो दिण्णासणम्मि । तओ निवेसियाओ तत्थ पडउडीओ। कयं ण्हाणाइकिच्चं । वित्थि(त्थ?)रिओ परमाहारो । भुत्ता सव्वे वि जहिच्छाए । तओ सुहासणत्थाण कल्लाणमाला पविसिउं बीयपडउडीए कयरमणीनेवत्थो पयडवेणीदंडो य मंतिवयणेणोसारियसव्वनिययपुरिसो सह सुबुद्धिमंतिणा पविट्ठो ताण समीवे । दिट्ठा य सा तेहिं सुरसुंदरि व्व रूवसंपन्ना।
रामेण तओ भणिया, – 'भद्दे ! [तं] किं पुरिसेण वेसेण । कीलसि वरतणुयंगे !, साहसु निययंमि रज्जंमि ?' || सा लज्जोणयवयणा, पभणइ - 'निसुणेह देव ! पसिऊण ।
मम रायकुमरनेवत्थ-धारणं जेण कज्जेण ॥ इमंमि कूयचंदे नयरे वालिखिल्लो नाम राया । पुहई तस्स देवी । सा य आवण्णसत्ता संजाया। अण्णया य मेच्छेहिं जुज्झे बंधिऊण नीओ कूयचंद(दा) वालिखिल्लो । जाया य अहं पुहईए धूया । सुबुद्धिणा य मंतिणा गोविऊण पयासिया अहं पुत्तत्ताए, सिटुं च अम्ह सामिणो सीहोयरस्स – जहा - 'पत्तो जाओ वालिखिल्लस्स भारियाए । तेण भणियं - 'सो हवउ तत्थ राया वालिखिलस्स रज्जे जाव वालिखिलस्स समागमो हवइ' ।