________________
[१५२]
इय भणिए तुण्हिक्को, अहोमहो लज्जिओ ठिओ भरहो । रामो वि पणमिऊणं, जणयं संपत्थिओ धीरो ।। दटुं सुयं पयर्ट्स, दसरहराया मणोगयं दुक्खं । असहंतो अणवरयं, मुज्झइ सुण्णं पलोएइ ॥ रामो वि नियं जणणि, नमिऊणं भणइ - 'खमह मम अंबे ! । जं किंची अवरद्धं, अयाणमाणेण बालत्ते ॥ दूरपया(ए)सं वणवासपत्थिओ भरह[र]ज्जगहणत्थं । ता अंबि ! न कायव्वं, तुमए मणदुक्कडं किं पि' । सुणिउं चेममउव्वं, रामुत्तमईव सोयसंजणणं । जणणी धस त्ति पडिया, धराए अवराइया तस्स ॥ पेसलमहुरेहिं सुहावहेहिं वयणेहिं रामदेवो वि । तं संठविउं पणमइ, अवसेसं माइपमुहजणं ॥ गइ(य)-तुरयाई सव्वे, पलोइडं महुरनिद्धदिट्ठीए । आउच्छिउं असेसं, पियरजणं भरहमाईयं ।। चलिओ गहिउं चावं, नमिउं सीया वि ससुर-सासुजणं । आउच्छिय सहिवग्गं, संचलिया रामपिट्ठीए । तं संचलियं दटुं, संचलित(ओ) लक्खणो गहियचावो । हियएण विचितेंतो, 'पेच्छह ताएण जं विहियं ।। तो किं हरामि रज्जं, तायं अवमण्णिऊण भरहस्स ?। ठावेमि रामदेवं, रज्जे पयपालनसमत्थं ? | अहवा न जुत्तमेयं, न जेण गिण्हइ महाजसो रामो । चत्तं तणं व रज्जं, तायं अणुमण्णमाणेण' ॥ इय चिंतिऊण नमिउं, जणणिं अवराइयं तु रामस्स । पभणइ - 'अंबे ! अम्हे, वणवासं पत्थिया इण्हि' ॥ सा तं भणइ रुयंती, 'पुत्तय ! रामेण सह भलेज्जासि । तं मोत्तुं जेण वणे, नत्थि सहाओ मम सुयस्स' ॥ 'सव्वसि(स्स) सो सहाओ, जयंमि जीवाणमेत्थ दुहियाण । जं पुण तस्सऽन्नो इह, होइ सहाओ न तं जुत्तं' ॥ इय भणिउं नियजणणिं, नमिउं आउच्छिऊण य सुमित्तं । संभासियसव्वजणो, चलिओ रामस्स मग्गेणं ॥ सव्वंतेउरसहिओ, असेससामंतमंतिजणकलिओ । पाइक्कपुरजणेण य, राया वि समंतओ चलिओ ॥ तेहिं वि चलिएहिं, रुयंतियाओं सुयसोगदीणविमणाओ । नमिऊणं जणणीओ, नियत्तियाओ कहं कह वि ॥
