________________
[१५१] जो तइया मम दिन्नो, सयंवरंमी नरीसरेहि समं । संगामे संजाए, तुटेण तए पसीऊणं' ॥ इय भणिए भणइ निवो, 'पव्वज्जनियत्तणं पमोत्तूणं । अवसेसं परिजायसु, जं साहीणं पिए ! मज्झ' ॥ सा भणइ - 'सामि ! एवं, जइ तह चित्तं विरागमावन्नं । ता सयलमिमं रज्ज, दिज्ज[उ] भरहस्स पसिऊणं' ॥ इय भणिए नरवइणा, भणियं - 'गेण्हउ न एत्थ वक्खेवो' । लक्खणसहियं रामं, वाहरिउं दसरहो ताहे ।। पभणइ ते नेहेणं, 'पुत्त ! मए तोसिएण संगामे । दिन्नो वरो इमाए, केगइनामाए भज्जाए ॥ सो अज्ज भरहरज्जेण, जाइओ ता किमेत्थ करणीयं ?' । ते आह - 'ताय ! दिज्जउ, रज्जं भरहस्स अविगप्पं ।। जो केगईए दिण्णो, तुट्टेणं तए अम्ह जणणीए । तइया तुम्हेहिं वरो, दिज्जउ सो अम्ह वयणेणं' ॥ इय सुणिउं सुयवयणं, विम्हियहियओ उदारयं तेसिं । जा चिंतइ नरनाहो, भरहो ता तत्थ संपत्तो ॥ जणयपुरिपत्थणत्थं, वेरग्गमुवागओ भवविरत्तो । पव्वज्जागहणकए, नमिउं सव्वे वि उवविट्ठो । भणिओ नरीसरेणं, केगइवर-रज्जजायणं कहिउं । 'पुत्त ! पडिच्छसु रज्जं, अणुनायं तुज्झ रामेणं' ॥ सो भणइ – 'ताय ! चित्तं, मज्झ विरत्तं इमाण विसयाणं । मा एवं भणसु ममं, पव्वज्जागहणकयचित्तं ॥ अण्णं च रामएवो, उचिओ रज्जस्स ताय ! ता देसु ।। रामस्स इमं व(र)ज्ज, काऊण मं गुरुपसायं' ॥ रामो वि हाय(आह ?) - 'भायर !, मा कुण तायस्स अलियवाइत्तं । पडिवज्ज इमं रज्जं, केगइवरजाइयं वीर !' ॥ सो आह - 'तए सुपुरिस !, पयावमाणंमि दीहरं कालं । नाऽहं करेमि रज्जं, अच्छउ इह अण्णजम्मे वि' ॥ नाऊण रामएवो, 'न एस रज्जं मए ठिएणेत्थ । कुणइ भरहो कयाइ वि, ता वणवासं पवज्जामि' ॥ इय चिंतिऊण भणियं, – 'ताय ! मए संठिएण इह भरहो । न कुणइ रज्जमवस्सं, ताऽहं पविसामि वणवासं' ॥ गहिउं भरहं हत्थे, भणिऊण इमं 'तए अणुढेणं(यं) । तायवयणं महायस !, जणणीवरजायणमवस्सं' ॥
