________________
[१४२]
वेएण य संपत्तो. तंमि यऽरण्णंमि अंजणसमेओ । खयरेहिं अणेएहिं य, सह हणुय-वसंततिलयाहिं ॥ दिट्ठो य पहसिएणं, गवेसमाणेण [अंजण-]समेओ । दट्ठण अंजणं सो, नमिऊण अमाणमणतोसो ॥ पवणगइस्स सयासे, पडिसुज्जयमंजणं च सो गहिउं । गच्छइ वद्धावेतो, पल्हायं पवणवेयं च ॥ संजाओ गुरुतोसो, दट्टणं अंजणं सह सुएण । पल्हायनिवेण समं, पवणकुमारस्स हिययंमि ।। पियपणइणीऍ लंभे, पवणकुमारस्स सव्वखयरेहिं । गरुयाणंदो रणे, निम्मविओ ऊसवो परमो ॥ एवं महूसवं तं, विज्जासामत्थसंगयं काउं । हणुरुहनयरंमि गया, नच्चंता गयणमग्गेणं ।। तत्थ य महिंदराया, समागओ हिययसुंदरी सा य । अंजणजणणी तह सासुया य सुणिऊण केउमई ॥ सव्वेहिं खयरेहिं, समागमे सयलसयणबंधूणं । जायंमि हणुयजम्मे, हणुरुहनयरे पमोएणं ।। परमूसवो महंतो, रइओ हल्लफलेहिं तोसेण । नच्चिय-गाइय-वाइय-कीलिय-बहुखाणपाणेहिं ।। दिण्णंमि महादाणे, दीणाणाहाण किवण-रंकाण । बंदियण-अत्थियाण य, सामंताणं च उचियंमि ।। सव्वे वि गया पुणरवि, नियनियठाणेसु खेयरा तुट्ठा । तत्थेव हणुरुहपुरे सहंऽजणाए ठिओ पवणो । हणुओ वि सह कलाहिं, देहोवचएण वड्डिओ जाओ ।
दिवसेहि वरजुवाणो, साहियविज्जो महासुहडो ॥ इओ य रावणो पुणो वि वरुणविग्गहत्थं मेलेइ सव्वसामंते । सुणिऊण य हणुयविक्कम पेसिओ कुंभयण्णो, भणिओ य - 'तए तत्थ गंतुं भणियव्वो(व्वा) पवणगइ-पडिसुज्जया, जहा - "कुमारं पेसवेह" । तओ गहियहणुओ सिग्धं समागच्छेज्जसु' । गंतुं च कुंभयन्नो तेहिं कओचियकिच्चो समागओ हणुयसमेओ।
कयपणामो य ससंभमं उट्ठिऊण अवगूढो दससिरेण, भणिओ य - 'कुसलं हणुय ! तुम्ह सरीरस्स?' तेण वि 'कुसलं' ति सिटे, काऊण तस्स उचियकरणीयं पयट्टो सव्वसाहणसमेओ रावणो रसायलाहिहाणं वरुणपुरं । संपुन्नो(संपत्तो ?) य विज्जाहिं भिंदिऊण महासायरं सुह(य)सयसमेओ सव्वबलेन वरुणो । जिया य वरुणेन इंदजिय-कुंभयन्न-विहीसणाईया सव्वे वि रक्खसभडा । खंखेरियं च वरुणपुत्तसएण सेसं रक्खसबलं । तओ सयमुट्ठिया सबला हणुमंत-रामणा । तेसिं च सिं(सं)जाए संगामे
