________________
[१४१]
अवि य - 'मे(भे)ऽज्ज परोक्खे वणदेवयाओ ! जइ जियइ कह वि मम कंता ।
तो तीए भणीयं(भणियव्वं), मम जलणपवेसणं कहिओ' (?) ।। इय भणिउं उप्पइओ, खिविउमणो सो चियाए अत्ताणं । खयरेहिं ताव गहिओ, पडमाणो धाविउं गयणे ॥ पल्हायेण य भणिओ, – 'पाययपुरिसो व्व पुत्त ! कंतत्थे । किं मम मरणनिमित्तं, खिवसि तणुं हुयवहे सहसा ?' | पवणंजएण भणिओ, - 'अवस(स्स) न जीवामि तीए विरहंमि । जं तीऍ विणा दुक्खं, तं जइ जलणो मम फुसेज्जा' ॥ इय भणिए ते सव्वे, भणंति तं मरणनिच्छयं नाउं । नियचित्तंमि विसग्गा(न्ना), पवणगईपायकरलग्गा ॥ 'तुज्झ गवेसणकज्जे, पट्टविया जे य अंजणाए य । ताव पडिक्खसु खयरे, मिलं[ति] सव्वे वि जावेत्थ ॥ एयंमि अंतरंमी, मामहसालंमि(?) पेसिया जे उ । पल्हायसामिणा ते, गंतूण दिसोदिसिं खयरा ॥ सव्वखयराहिवाणं, पवणंजयमंजणं च जोयंता । पवणंजयप्पइण्णं, पहसियसिटुं पसाहेति ॥ गंतुं महिंदनयरे, महिंदरायस्स साहियं तेहिं । हणुरुहनयरे पडिसुज्जयस्स अवरेहिं परिकहियं ॥ सोउं अंजणजणणी, अंजण-जामाउयाण दुक्खेण । धाहारवेण रोयइ, विलवंती कलुणसद्देण ॥ 'पेच्छह सुयाए इह आगयाए जणणीए ससुरगेहाओ । पाहुण्णयं कयं मे, जं आजम्मं अविस्सारं' ॥ सुणिऊण अंजणाऽवि य, पवणंजयमरु(र)णनिच्छयं गरुयं । पडिया 'धस'त्ति धरणीयलंमि मुच्छानिमीलच्छी ॥ चंदणजलेण सित्ता, मुझंती चेयणं कह वि लहिउं । रुयइ सदुक्खचित्ते, ‘मा होउ अमंगलं सुणियं' ॥ भणइ – 'कहा(ह) कत्थ गओ, पवणगई गहियदुक्करपइन्नो । दुक्खसयभाइणीए, अलद्धसंगमासाए । एक्कं जा न समप्पइ, पिययमअवमाणसंगयं दुक्खं । बीयं सासुयजणियं, जायं तइयं च रणकयं ॥ एयं पुण वीसारइ, तिण्णि वि एयाई जणियगुरुदुक्खा । पिययममरणपइन्ना, मत्थ(मज्झ) कए मंदभायाए' ॥ इय विलवंती(ति) गहिउं. आसासिंतो विणिग्गओ तरियं । पडिसुज्जयखयरवई, पवणगईगवेसणट्ठाए ।
