________________
[ १३६ ]
अह भणइ महुच्छाहो, मंती 'सा निठुरा भसणसीला । केतुमई; निद्दोसा, एसा निद्धाडिया तीए ।। अन्नं च; जणयगेहं सरणं दुहियाण होइ दुहियाणं ।
ता एसा पच्छण्णं, पालिज्जउ जा फुडं होइ' ॥ तं भणइ महिंदनिवो, 'पुव्वं पि निसामियं मए एयं । जह किल "वेसा एसा, अच्वंतं पवणवेयस्स” ॥ ता गब्भस्स न नज्जइ, उप्पत्ती संगहंमि एयाए । जायइ मम वयणिज्जं, ता निवाडह लहुमिमाओ' ॥ इय भणिओ पडिहारो, निद्धाडइ अंजणं सह सहीए । नियविसयपुरवराओ, लद्धाएसो लहुं तत्तो ॥ जं जं वच्चइ दो(दे)सं, सो सो पुरिसेहिं नरवरिंदे । सयण - जण - मित्तवग्गो, भणिऊण निवारिओ तीए ॥ इय सव्वदेसनयरे, भमिउं बहुहा अलद्धअवयासा । घोराडविं पविट्ठा, देवाण वि जा भयं जणइ ॥
तीऍ भमंती बहुत्ता(पहुत्ता ? ), पहसमविहुरा बुभुक्खिया तिसिया । एक्कंमि गिरिनिगुंजे, पायवच्छायाए उवविट्ठा ॥
विलवइ – 'पसिद्धमेयं, दोसस्स परिक्खणं विहेऊणं । पच्छा अवराहसमो, कीरइ रं (दं)डो फुडं लोए ॥ मम उण अवराहविवज्जियाए पेच्छेरिहो (सो) महादंडो । विहिओ लोउति(त्ति)ण्णो, परमत्थमयाणमाणेहिं' | सा एवं रुयमाणी, वसंततिलयाए कह वि संठविउं । भणिया 'पियसहि ! एसा, दीसइ पवरा गुहाऽऽसणे ॥ मा गब्भस्स विवत्ती, होही इह सावया जओ पउरा । ता सहि ! जामो एयं, अवायरहियं गुहं पवरं' ॥ ' एवं 'ति तीऍ भणिए, नीया हत्थावलंबयं दारं । कवि हु पहसमविहुरा, वसंततिलयाए धीरविउं ॥ दिट्ठो य तत्थ ताहिं, सिलायले झाणसंठिओ साहू । अमियगई नामेणं, गयणगमणलद्धिसंपन्नो | परमविणएण ताहे(हिं), करकमलकयंजलीहिं पणिवइओ । उवविट्ठाओ पुरओ, दोणि वि भय - सोगरहियाओ ॥ झाणसमत्तीए तओ, पुच्छर दाऊण धम्मलाभं सो । 'कह बालियाओ ! रण्णे, दीसह भीमेऽत्थ आयाओ ?' | नमिउं वसंततिलया, साहइ सव्वं जहट्ठियं मुणिणो । जह ‘पव्व(व)णंजयभज्जा, धूया एसा महिंदस्स ॥
—