________________
[१२९]
भुंजइ सह तीए तंमि नयरे पवरभोए ।
रावणो वि पयट्टो रहनेउरचक्कवालाभिमुहो इंदस्सुवरि । भणिओ य सहस्सारेण पिउणा इंदो - 'पत्त ! एस विज्जाहिओ. वसवत्ती य कयाऽणेण जिणिऊण नरनाहा अणेए । ता दिज्जउ इमस्स कण्णा. कीरउ अणेण सह संबंधो । हवइ य एवं कुणंतस्स अवस्सं थिरा ते लच्छी, न अण्णहा' । इमंमि भणिए भणियमिदेण – 'जो होइ वहेयव्वो तस्स कहं कन्नगा दिज्जइ ?'
तओ सबलो होउमन्भिट्टो सह रामणेण, एवं च रामणिंदाणं महासंगामे वटुंते एरावयमारूढो इंदो भुवणालंकारारूढेण रामणेण, दोसु वि गएसु निब्भरं जुज्झतेसु उप्पइउं हणित्ता मिठं सहसा संहजमिओ(संजमिओ) त्ति । गहियंमि य तंमि भग्गं सव्वं पि इंदबलं । तओ रामणो दो वि सेढीओ वसीकाऊण घेत्तूणिदं गओ लंकं । बद्धो य सो नियमंचयपाए । तत्तो य सहस्सारो इंदस्स पिया समागओ तत्थ नियलोयपालसहियं इंदस्स विमोयणनिमित्तं ।
कयसम्माणो पभणइ, दहवयणं - 'मुयह संपयं इंदं । इंदगहणेण जायं, तुह माहप्पं जओ सयलं' ॥ आह तयं दहवयणो, 'जइ मम नयरिं समज्जियवलित्तं । सव्वे वि दिसापाला, कुणंति निच्चं पि सन्निहिया ॥ मुंचामि नऽन्नहा उण', इमंमि भणियंमि तेहि पडिवन्नं । मुक्को भणिओ 'भुंजसु, रज्जं तं पेइयं' इंदो ।। सम्माणिऊण गाढं, रहनेउरचक्कवालनयरंमि । पट्ठविओ वेयड्डे, गओ य दिसिवालपरियरिओ ॥ तत्थ वि उव्विग्गमणो, परिवज्जियसयलरज्जवावारो ।
जावऽच्छइ ताव मुणी, अइसयनाणी समोसरिओ ॥ तं वंदिऊण इंदो, पुच्छइ – 'भयवं ! किं मए पुव्वजम्मंमि पावमुवज्जियं जेणेरिसमवमाणं रावणाउ संपत्तो ?' मणिणा संपयं(भणियं) - 'सण, अरिंजयपुरे जलणसीहो नाम खेयरो । वेगवई भारिया । अहल्ला दुहिया । तीए सयंवरमंडवे मिलियाणं विज्जाहराणं गओ चंदावत्तपुरसामी आणंदमाली नाम विज्जाहरो । तुमं पि तडिप्पभो नाम खेयरो तत्थाऽऽगओ, तं च वरियं तीए दटुं दूमिओ, अणेण वहसि अणुबंधं तस्सोवरि । सो य भुंजित्तु भोए सम्मं निव्विन्नकामभोगो आणंदमाली कयाइ पव्वइओ । कुणइ य तवच्चरणं सुसाहुजणसमन्निओ । अण्णया रहावत्ते पव्वए गओ, ट्ठिो य तए । तओ सुमरिऊण अहेल्लावइयरं बंधिऊण झाणारूढो खलीकओ अणेयपहारेहिं । तह वि न संचलिओ झाणाओ । इमं च दट्ठण कल्लाण[गुण]धरेणं साहुणा तस्स सहोयरेण मुक्का तुहोवरि तेजोलेसा । तं च दटुं जाव सव्वसिरीनामिगाए [तुज्झ] सावियाए सो साहू उवसामिओ ताव तुमं दड्डो । तप्पच्चयं च तुमं कम्ममिमं निव्वत्तेउं कइ वि भवग्गहणाई हिंडित्ता तओ सहस्सार-मयणसुंदरीणमिंदो नाम पुत्तो जाओ' । तओ सोउमेवं मुणिभणियमिंदो दिन्नवीरियदत्तपुत्तरज्जो निक्खंतुं सिद्धो त्ति ॥
इयरो य रावणो सुवण्णतुंगपव्वए ठियस्स अणंतवीरियकेवलिणो वंदणत्थं गओ य, सुयधम्मो य, लद्धावसरो पुच्छइ – 'भगवं ! कहं मे विणासो ?' केवली भणइ – 'परदारनिमित्तेण भविस्सवासुदेवाओ