________________
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNA
[११७] अत्थि य चाउद्दिसि पि सत्तजोयणसयपरिमाणो रमणीओ समुद्दमज्झे रक्खसदीवो । तस्स य मज्झे नवजोयणमिओ पंचासजोयणवित्थिण्णो वलयागारो तिकूडो नाम पव्वओ । तस्सिहरंमि मए संपयं चेवाऽसुरे पेसिऊण सव्वकंचणमया समुत्तुंगभवणसिहरा पवरपायारखाइयासमेया लंका नाम पुरी निवेसाविया सामिसरणागयस्स ते निमित्तं चिट्ठइ । तहा चेव हे?ओ छहिं जोयणेहिं पंचवीसाहियजोयणसयपमाणो धरणिमज्झे पायाला]लंकारो नाम दीवो अत्थि । तम्मि य बीया पायाललंका नाम पुरी [स]दुग्गा निवेसाविया चिट्ठइ । तत्थ गंतुं सबंधवो तुमं सव्वभयविप्पमुक्को अच्छसु' ।
एवं च भणिउं भीमरक्खसेण देवपरिग्गहिओ नवपवरमाणिक्कनिम्मविओ उज्जोइयदसदिसाचक्को विज्जाहिं समन्निओ दिन्नो मेहवाहणस्स वरहारो । तं च घेत्तुं मेहवाहणो नमिऊणाऽजियजिणं तेण समं सपरियणो गओ लंकापुरीए, अहिसित्तो रज्जंमि । रक्खसाहिसित्ता य रक्खसदीववासिणो विज्जाहरा वि जाया रक्खस त्ति । मेहवाहणस्स य बहुपुत्तपरंपराए पच्छोप्पयंमि जाओ महारक्खसो नाम राया । सच्चीहूओ य नामओ वि इमाओ रक्खसवंसो त्ति । तओ महारक्खसाओ वि बहुपुरिसपरंपराए लंकाए जाओ कित्तिधवलो नाम रक्खसाहिवो । अणेण पइट्ठिया विज्जाहरजाया वंसमूलं वानर त्ति वानरकहा भण्णइ -
इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे सेयंसतित्थयरतित्थे वट्टमाणंमि वेयड्ढपव्वए मेहउरे आ(अ)इंदो नाम विज्जाहरसामंतो परिवसइ । भज्जा य सिरिमई, सुओ सिरिकंठो विज्जाहरकुमारो, देवी नाम दुहिया सिरिकंठस्स सहोयरा भइणी सव्वगुणसंपुण्णा । तं च पुप्फुत्तरो रयणपुरसामी पउमुत्तरसुयकएणं जाएइ । न य सा तस्स तेहिं दिण्णा । लंकाहिवस्स कित्तिधवलस्स दिण्णा । परिणीयं च तं कित्तिधवलेणं सोउं रुट्ठो पुप्फुत्तरो अइंद-सिरिकंठाणं ।
अण्णया य सिरिकंठेण मेरुगमणनिमित्तेण पुप्फुत्तरस्स दुहिया पउमा नाम कण्णगा दिट्ठा दासचेडीहिं सममुज्जाणे कीलमाणी । तीए य सो दिट्ठो । तओ दोण्ह वि परोप्परमवलोयणाणंतरमेव जाओ अणुरागो। समप्पिओ य तीए तस्स अप्पाऽणुरायवियारपुव्वगं नियाभिप्पायं प[य] डंतीए । तओ [सो] तीए समुपज्जइओ(सममुप्पइओ) गयणे वच्चिउं पयत्तो । तओ धाहावियं चेडीहिं । नाऊण य इमं वइयरं पुप्फुत्तरो राया सबलवाहणो संनद्धबद्धकवओ होऊण संचलिओ सिरिकंठस्स मग्गेणं ।
इओ य सिरिकंठो तस्स भएण कित्तिधवलस्स भइणीवइणो लंकाए पुरीए सरणं गओ । साहियं च तस्स कन्नाहरणं पुप्फुत्तरागमणं च । तओ कित्तिधवलेणं पुप्फुत्तरस्स पेसिओ दूओ भणावियं च - 'कण्णगाऽवस्सं कस्सइ दायव्वा । वरिओ य सयम(मे)ईए सिरिकंठो । ता न जुत्ते(द्धे)ण किंचि कज्जं, नियत्तसु तुम'ति । इय एस जाव वट्टइ उल्लावो ताव तीए चेव कण्णाए संपेसिया पहुत्ता दूई नमिऊणिमं भणइ - 'पहु !
विन्नत्तं पउमाए, सुणह - नमिऊण ताय ! पयकमलं । एसो मए सयं चिय, वरिओ; न उणोऽहमेएणं ।। मोत्तूण तह इमं पहु !, मज्झ निवित्ती अवस्समन्नस्स । एवंविहंम(मि?) कज्जे, कुरु जहा सुंदरं होइ' ॥