________________
[११२]
गायंति कण्णमूले, 'कोवोवसमो जिणेहिं पन्नत्तो । कोवानलेण दड्डा, जीवा वच्चंति नयरंमि(नरयंमि)' ॥ एवं चिय सेसाओ, किन्नर-खयरिंद-देवरमणीओ ।
नच्चंति य गायंति य, कोवोवसमेहिं वयणेहिं ॥ एवं च सो भगवं पवड्डमाणदेहो नम्मुईमंतिं धरणीए छोढुं दिन्नपुव्वावरसमुद्दपाओ विन्नायवुत्तंतेण महापउमचक्कवट्टिणा भयवेविरंगेण मन्नाविज्जंतो थुणिज्जंतो य, तहा संतिनिमित्तं सुरासुरेहिं य संघेहि बहुविहमुवसामिज्जंतो कह कह वि किवं काऊण निवत्तो । तप्पभिई च विण्हुकुमारमुणी तिविक्कमो त्ति नामेण लोगे पसिद्धिमुवागओ त्ति ।
समुवसंतकोवो य भयवं पुणो वि घोरं तवं काऊण समुप्पन्नकेवलो सिद्धिं गओ । महापउमचक्कवट्टी वि रज्जसुत्थं काऊण निक्खमित्ता सिद्धि गओ त्ति ॥
आसी य बीओ रिसिमंडलत्थयभणिओ विण्हुकुमारमुणी । सो वि एयारिसवत्तव्वओ चेव नवरं चक्कवट्टिहिंडि(चक्कवट्टिभिण्ण)महापउमरायभाया संतिसामी(मि)सीसो, तवं च काउं सव्वट्ठसिद्धिं गओ त्ति । विण्हकुमार-महापउमचक्कवट्टि त्ति गयं ।।
महापउमचक्कवट्टि-भविस्समाणनमिजिणाणं च विचाले रामायणं ति रामायणकहा भण्णइ, तत्थ वि रामेणमिमं रामायणं [निव्वत्तं?] हि(ति) निरुत्तीओ पढमो रामो त्ति रामकहा भण्णइ -
इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे सागेए नयरे रिसहसामिवंससमुब्भूओ विजओ नाम राया । तस्स हिमचूला नाम देवी। तीए दो पुत्ता वज्जबाहु पुरंदरो य । इओ य नागउरे इंद(इभ)वाहणो राया । चूडामणी तस्स भज्जा । मणोरमा दुहिया । तायं(सा य) तेण विजयनरवइसुएण वज्जबाहुणा परिणीया । तओ उदयसुंदरएण सालएण सहिओ मणोरमं घेत्तुं पत्थिओ वज्जबाहू निययनयरं । दिट्ठो य तेणाऽऽगच्छंतेण वसंतगिरिमत्थयत्थो आयावएणाऽऽतवं तवेंतो साहू । वज्जबाहु[णा] भणियं च – 'धन्नो एस महाणुभावो जो दुक्करं तवच्चरणमेवंविहं विहेइ' । तं च निसामिऊण भणियमुदयसुंदरेण – 'किं कुमार ! पव्वइउमिच्छसि? जेणेवं जंपसि ?' तेण भणिय–'मत्थि चित्तं' । उदयसुंदरेण भणियं – ‘एवं ?' तओ वज्जबाहुणा भणिए(यं) - 'वंदामो तावेवं(मं) महाणुभावं'ति गंतूणं मुक्कवाहणा दो वि तं वंदति । साहुणा वि नाऊणोहिणा तेसिमभिप्पायं कया धम्मदेसणा। तं च सोउं सपरियणा वज्जबाहूदयसुंदरा पव्वइय त्ति ।
__ वज्जबाहुपिया वि तं पव्वइयं सोउं वज्जबाहुभाउगं पुरंदरं नाम रज्जेऽहिसिंचित्ता निव्वाणमोहमुणिसमीवे निक्खंतो। पुरंदरो वि विहईदेवीपुत्तं कित्तिहरं नाम रज्जे ठवित्ता खेमंकरसाहुसमीवे निक्खंतो । कित्तिधरो वि सहदेवीनामिगाए भारियाए सह विसयसुहमणुहवंतो कयाइ निव्वेइ(य)ओ पव्वइउकामो विन्नत्तो मंतीहिं - 'पडिक्खसु ताव, पुत्तो जाव उप्पज्जइ । तओ तेसिमुवरोहओ रज्जं पालेंतस्सुववन्नो सहदेवीए सुकोसलो नाम पत्तो । गोविओ य सो रन्नो सहदेवीए । मंतिजणेण य तह वि कहंचि नाऊण सकोसलदिन्नरज्जो विजयसेणसूरिसमीवे पव्वइओ कित्तिधरो ।
महातवं च कुणंतो पडिवन्नो एगल्लविहारं समागतो य विहरंतो तं सागेयपुरं । भिक्खटुं च पविट्ठो मासोववासिओ मज्झण्हे । दटुं कह वि ए[यं] ‘मा मम पुत्तो पव्वइस्सइ'त्ति संकियाए सहऽण्णलिंगीहिं