________________
[१०३]
'सोयप्पहाणो दाणमूलो धम्मो'त्ति पन्नवेइ । तओ मल्लीए भणिया – 'पव्वाइये ! न एवं, किंतु विवेयमूलो चेव धम्मो । जइ पुण एवं न पडिवज्जसि ता मए सद्धिं वयाहि' । तओ एगं जुत्तिवायिणी बीयं रायपुत्ति त्ति कज्ज चोक्खाए न किंचि पडिउत्तरीकयं । ताहे मल्लिपरिवारेण सोवहासं नीसारिया राउलाओ। तओ सा परिव्वाइया पओसमावण्णा - 'अवस्सं मए एसा मल्ली बहुसावक्कए पाडियव्व'त्ति संभाविऊण निग्गहा(या) मिहिलाओ जेणेव चंपानयरी जेणेव जियसत्तू राया तेणाऽऽगंतूणं रण्णा कयसक्कारोवविट्ठा, पच्छिया य - 'भयवइ ! ममंतेउरसारिच्छमण्णत्थ बहदेसंतराणि भमंतीए कत्थ वि दिपव्वं?' चोक्खाए भणियं – 'भो महाराय ! तुमं कूवडेरूरसमो नऽन्न[त्थ] किंपि सारमत्थि त्ति मन्नसे, परं जा मए मिहिलाए नयरीए कुंभगस्स रन्नो धीया मल्लिकण्णगा दिट्ठा तीसे पाए व(वि) बद्धं तुझंतेउरं न सोहइ'त्ति वोत्तुं गया । तओ जियसत्तुराएण संजायउम्माहएण तीसे वरणत्थं कुंभगस्स पेसिओ दूओ त्ति ।
एत्यंतरम्मि य पंचवीसधणूसियाए मल्लिकुमारीए तेसिं छण्हं पि पुव्वजम्मवयंसाणं तहेव पडिबोहमोहिणा पासंतीए रमणीय(य) धवलहरोव्वरयमज्झे मणिपीडि(ढि)याए उवरिं अप्पणो पडिरूवपडिमा जच्चकंचणमई अहराइदेसेसु सन्निवेसिय-पउमरागाइसाररयणा मज्झे पोल्ला तालुद्देसे सच्छिद्दा छिदुद्देसे दत्तपउमपिहि(हा)णा कराविया । तस्स य पडिमोव्वरयस्स मुहभित्तीए करावियाइ जालियालसंचियकव(वा)डाइं छ दुवाराई । तेसिं पि पुरओ बीयख(खू)णेसु करावियाओ सुसु(गु)त्तदुवाराओ छन्ने(ल्ल)हुगोव्वरियाओ । पडिमापिट्ठओ वि भित्तीए बारमेगं करावियं । तओ मल्ली भोयणकाले पढमं चिय सव्वाहारसंजोइयं पिंडियं तीसे पडिमाए तालुदे(द्दे)से छिद्देणं पखि(क्खि)वित्ता भुंजइ त्ति । ।
इओ य ते जियसत्तुरायाइपेसिया दूया कम्म-धम्मजोगेणं सव्वे वि मिलिया मिहिलाए नयरीए । तओ सव्वे पडिहाराणुन्नाया कुंभगस्स रन्नो 'मल्ली दिज्जउ'त्ति नियपहुसमाएसं संपाडिति । तओ कुंभगेण रन्ना रुटेणं 'न देमि तुम्ह पहूणं मल्लि'ति निब्भच्छिऊण असंमाणिया चेव दूया अवदुवारेण नीसारिया । तओ ते गंतूण नियनियपहूणं कुंभगवुत्तंतं निवेइंति । ते वि य जियसत्तुपमुहा रायाणो समपरिभवा परोप्परं दूयपेसणेणं बद्धनिच्छया सबलवाहणा कुंभगस्स रन्नो समुहं जुज्झसज्जा मिलिऊण समागच्छंति । कुंभगो वि राया जाणियवुत्तंतो सबलवाहणो नियदेससंधीए गंतूण मिलिओ तेसिं । तओ जायं दुण्हं पि बलाणं परोप्परं जुज्झं । जिओ कुंभगो राया नासित्ता मिहिलं नयरं(रि) पविट्ठो । जियसत्तुपमुहा य मिहिलाए चतुद्दिसिं निस्संचारं काऊण कोट्टारोहएण वासिया ।
ताहे अण्णंमि दिणे कुंभगो राया दुम्मणो मल्लीए पिउपायवंदणत्थमागयाए वि न किंचि वच्छल्लं संभासं च करेइ। तओ मल्लीए भणियं – 'ताय ! किं कारणमुव्विग्गो विव लक्खीयसि?' तओ कुंभगो कहियजहावट्टियवुत्तंतो मल्लीए भणिओ - 'ताय ! मा विसायं वच्च । सव्वेसि जियसत्तुपमुहाणं परोप्परमजाणंतयाण पत्तेयं पत्तेयं पच्छण्णदूयमुहेणं 'मल्ली दिज्जिस्सइ'त्ति दिन्नसंकेयाणं एईए मम पडिमाए पुरओ छसु उवरिगासु कमेण संझाकालसमयंसि पवेसे(स)णं काऊण वाराई ढक्केह' । तओ तं कुंभगेण तहेव कए ते जालियालयकवाडच्छिद्देहि मल्लिपडिमं साणुरायदिट्ठीए निरूवेंता चिटुंति ।
मल्ली वि पडिमापिट्ठिदुवारेणं पविसित्ता पडिमंतरिया चेव तालुद्देसपउमं ओसारेइ । ताहे तेण छिद्देण पुव्वपक्खित्तदु(कु?)हियाहारगंधवगो नीसा(स)रिऊण जालियालयकवाडछिद्देहिं उव्वरिगासु पविट्ठो । तेण य जियसत्तु-पमुहा अभिभूया सम(मा)णा वत्थेहिं नक्काइं ढक्केत्ता परंमुहा ठिया । तओ मल्लीए