________________
[१००]
चिट्ठवइ(चिट्ठइ) ।
अण्णया सुभूमे[ण] पुच्छिया जणणी – 'किं एत्तियो लोओ उयाहु अण्णो वि अत्थि ?' तओ सवित्थरे निययवुत्तंते सिटे रोसेण पज्जलिओ अहिमाणेण एगागी वारिज्जंतो वि गओ हत्थिणाउरं । पविट्ठो य तत्थ मढे । निसण्णो सीहासणे। मुक्कक्कंदा य नट्ठा वाणमंतरी । खीरीहूयाओ य दाढाओ भुंजिउं पयत्तो । वहणु(वहो)ज्जया य आरक्खियनरा निवारिया विज्जाहरेण । मुणियवुत्तंतो य सन्नद्धखंधावाराणुगम्ममाणो गहियपरसू पत्तो रामो । विजियं से सेन्नं विज्जाहरेहिं । तओ समुवट्ठिओ रामो । पुण्णक्खयाओ य
हाओ?) परसू । सुभूमो वि उदिओ तं चिय थालं घेत्तृण । देवयाए चक्कं कयं । तेण छिण्णं रामस्स सीसं ।
तओ जाओ सुभूमो चक्कवट्टी । कया य गब्भे वि गालावंठेणा(?)ऽभिमाणओ सुभूमेणेक्कवीसं वारा निब्बंभणा पुहवी। पइट्ठिओ य विज्जाहरराया मेहवाहणो । अट्ठावीसधणूसिओ य सुभूमो भुत्तभरहो कालं काऊण गओ सत्तमपुढवि ति ॥ सुभूमचक्कवट्टि त्ति गयं ॥
सुभूमचक्कवट्टि भणिस्समाणमल्लिजिणाणं च विचाले सत्तमो दत्तवासुदेवो त्ति दत्तवासुदेवकहा भण्णइ -
इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे वाणारसीए नयरीए अग्गिसीहो नाम राया । तस्स जयंतीसेसवईनामिगाणं दोण्हं देवीणं चउ-सत्तसुमिणसूइया जेट्ठ-कणिट्ठा छप्पण्णवरिससहस्साउणो नंदण-दत्तनामा दो पुत्ता । ते छव्वीसधणूसिया पहराय(पल्हायं) णाम पडिवासुदेवं विणासित्ता बलदेव-वासुदेवा जाया । तओ दत्तवासुदेवो भुत्तभरहद्धो गओ अहोगइं । तव्विरहे य नंदणबलदेवो निक्खिमित्ता सिद्धो त्ति । दत्तवासुदेवो त्ति गयं ॥
दत्तवासुदेवपरोक्खा-ऽरजिणाओ य वरिसकोडीए एगोणवीसइमो मल्लिजिणो त्ति मल्लिजिणकहा भण्णइ -
इहेव जंबुद्दीवे अवरविदेहे सलिलावईविजए वीयसोगाए नयरीए वीइ(य)बलो राया, धारिणी देवी। तीसे सीहसुमिणसूइओ महाबलो पुत्तो । सो छहिं बालवयंसेहिं अयल-धरण-पूरण-वसु-वेसमणअभिचंदैनामगेहिं परिवारिओ कमलसिरीपमुहेहिं पंचभज्जासएहिं सद्धिं भोगे भुंजतो चिट्ठइ ।
अण्णया तीए चेव नगरीए बाहिं ईसाणदिसाए इंदकुंभुज्जाणे समोसरियतहाविहथेराणमंतिए धम्म सोऊण कयमहाबल-रज्जाभिसेयो वीइय(ब)लो पव्वइत्ता एक्कारसंगधरो संपत्तकेवलो सिद्धो त्ति । कमलसिरीए य लद्धसीहसुमिणाए बलभद्दकुमारो जुवराया जाओ । तओ अण्णया महाबलो तहेव धम्म सोच्चा पच्चपंजुत्थी(पव्वज्जत्थी) समागम्म छ प्पि य वयंसो(से) पुच्छेइ – 'भो भो ! अहं पव्वइस्सं, तुब्भे किं करिस्सह ?' तेहिं भणियं – 'जं तुब्भे करिस्सह त[म]म्हे वि काहामो' । 'जइ एवं, ता नियरज्जेसु पुत्ताई निवेसित्ता समागच्छह' । तेहिं वि तहेव कए महाबलो दिण्णबलभद्दरज्जो छहिं वि अयलाईहिं सह पव्वइओ।
तओ ते मित्ता 'जमेगो करिस्सइ तं सव्वेहि वि कायव्वं' ति कयसंकेया चउत्थाईहिं समं चैव तवं कुणंति । इओ य महाबलो पढमं समयपय(इ)ट्ठो वि होऊणं पारणयदिणे समहिएणं छट्ठाइतवेण ते विप्पयारेंतो म(मा)यापच्चयं इत्थीनामकम्मं निवत्तेइ । तहा अरहंतवच्छल्लाइकारणेहि तित्थयरनामकम्म