________________
[९४]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNN
जायणापगारा । अवरो उ पुरिसो सीसोवरि भमंतेण चक्केण घस्समाणसरीरो, नीसेसघसणे पुण उद्धेमाणो(?) ।
तं च दट्ठण जाया मे चिंता – “अहो ! महाचोज्जमेयं । कस्स पुण कम्मुणो एयविवागो ?"त्ति पुच्छिओ मए धम्मराया। तेण भणियं – “जणणिपरिहवस्स" । तओ भीओ अहं पराणिओ गेहं । लद्धा य चेयणा । कयं महापावं ति गहिओ पच्छायावेण । धम्मो एत्थ सरणं ति अवधारियं चित्तेण । निग्गओ गेहाओ । जाओ य तावसो त्ति । एयमेत्थ कारणं'।
एयं सोऊण संविग्गो चंदणो । गहिओ पच्छायावेण । निग्गओ तावसासमाओ । पयट्टो वसिमसमुहं । पत्तो मलयसंगयं कामिगपडणसिहरं नाम पव्वयं । समुप्पण्णा से चिंता – 'पावकम्मो अहं, जेण अवमण्णिया जणणी, पणटुं अत्थजायं । ता कहिं अहं वच्चामि ? दुल्लहा कामिगपडणसिहरसंपत्ती । जम्मंतरे वि माऽहमेरिसो होज्जा । सुम्मइ य - "पडणेण(णे)त्थ जणो कामियं पावंतो''त्ति' चिंतिऊण पयट्टो सिहरसम्मुहं । दिट्ठो वुड्डमाहणेण । लक्खिओ से(मे) भावो।
तओ संभासिओऽणेण – 'भद्द ! कुओ तुमं? कहिं वा पत्थिय(ओ)?' । वुड्डमाहणो त्ति साहिओ चंदणेण नियवइयरो। सगोरवं भणिओ माहणेण – 'भह ! न जत्तमेयं । निंदिओ वेयसत्थेस जीवा ता जणणिअवमण्णणेण तप्पडिजम्मं व(दु)क्खं सोवहि(सोहेउं?) करेहि जणणीए पडिवत्तिं । पयट्टे(पणढे ?) अत्थजाए वि संजइंदिओ ववसाएण विढवेहि अत्थजायं' । चंदणेण भणियं – 'अज्ज ! जुत्तमभिहियं तए । किंतु नीमियं(नीणियं) पभूयमत्थजायं गेहाओ जत्तियं मए तत्तियं गरुयभंडमोल्लं विणा ववसाएण वि न पाविउं तीरइ । जओ न ता(ती)रंति काउं विणा कणिक्कए मंडगा' ।
माहणेण भणियं – 'भद्द ! ववसाओ चेव गरुयं भंडमोल्लं । दिट्ठा य कीरमाणा विणा कणिक्कए मंडगा । सुण - गओऽहमेगया उत्तराभिमुहं । तत्थ य वच्चंतोऽडवीमुहे मिलिओ कुलपुत्तस्सेगस्स । उच्छाहिऊणऽहमणेण दटुं च से संवले पोट्टलिगं पयट्टो समं तेण । पविट्ठो अडवि । जाओ मज्झण्हसमओ। पत्तो सरोवरमेगयं । भणियं कुलउत्तगेण – 'भद्द ! एत्थेव मज्जामो' । मए भणियं - 'जुत्तं' ।'
_ 'तओ मुक्कमणेण हत्थियारं पोट्टलिगा य । वीसमिओ मुहत्तं । छोडिया पोट्टलिया । तम्मज्झम्मि य दरट्रियं वाणारसंवजवल(?) मेगमाम ल]गाणि य चिटुंति । न अन्नं किंपि दीसह त्ति विसण्णोऽहं । कड्डिऊण य थवल्लिगाओ अणेण थोवाऽऽमलगा तीमिया नलिणीपत्तपुडगे । तओ घसिऊणिद्दा(ट्टा)लेहि कयं चलणसोयं, तहाऽहं पि कराविओ । तओ मलिया आमलगा । तेहिं मज्जाविओऽहं पढमं, पच्छा सयं मज्जिओ कुलपुत्तगो । कयं देवपच्चणं(देवपत्थणं) । तओ भणिओऽहमणेण - 'भद्द ! [उवविससु भोयणत्थं]'। उवविठ्ठो अहं । दिण्णाणि पोमिणिपत्ताणि । तेसुमीसि हत्थे विक्खिविय परिविट्ठो मे महामंडगो । एवमण्णे वि सत्त । जाओ मे विम्हओ - 'कुओ एए विणा कणिक्काए दिन्ना ?' कया अप्पणो वि अट्ठ । भुत्तमम्हेहिं । दाऊण मज्झ गहियमणेण तंबोलं । उवविठ्ठा सालछायाए । ससज्झसं विय पु[च्छि]ओ मए - 'को एस वुत्तंतो ?' तेण भणियं - 'अलमेत्थ सज्झसेण । सुण' -
__'अत्थि अवंतीविसए उज्जेणी नाम नयरी । तीए धुत्तकंदुगमयहरस्स पुत्तोऽहं मंगलो नाम । तत्थ पउलीए हत्थिणा पइसरंतस्स रण्णो कंदुगदारएण कणिक्कागोलयं गहाय महया मंडएण उच्छाइयं हत्थिमुहं । तुट्ठो सो राया । दिण्णाओ हत्थलाओ । कयमणेण वद्धावणगं । तं सोऊण दूमिओऽहं, जाया य मे चिंता - 'कणिक्काए ताव मंडओ एएण निव्वित्तिओ। ता तहाकरणे ण अइसओ पाविज्जइ किंतु कणिक्काए विणा