________________
[८७]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNA
वीरभद्देण भणियं - 'गुरुयणसंकाए'। अणंगसुंदरीए भणियं - 'संपयं पइदिणमागंतव्वं' । तओ 'अण्णास कलासु तुहऽत्थि परिस्समो न व'त्ति पुच्छिए विणयवईए भणियं - 'दियहेहिं सयमेव जाणिहिसि सामिणि !'। तओ 'सोहणं संलत्तं'ति अवगूढा विणयवई । 'तुज्झ एस अवराहो जमेत्तियं कालं एसा नाऽऽणीय(या)'। णामंमि य पुच्छिए सयमेव च वीरभद्देण साहियं - 'वीरमइत्ति । तओ पूइया तंबोलाइणा गयाओ निययभवणं ।
तओ परिचत्तअंगणानेवत्थो कयपुव्ववेसो गओ हट्टाभिमुहं भणियं(ओ) सेट्ठिणा वीरभद्दो – 'पुत्तय ! कत्थ गओ सि तुमं? जेणाऽहं तुहन्नेसणनिमित्तागयाणं निव्विन्नो दं(दें)तो उत्तरं' । तेण भणियं – 'ताय ! बाहिं उज्जाणे ठिओ' । सेट्ठिणा भणियं – 'सोहणं कयं' ।
तओ बीयदियहे तहेव पविट्ठो । वीणाविणोएण अणंगसुंदरी चिट्ठइ । वीरभद्देण भणियं – 'विसरा एसा तंती जओ एत्थ माणुसवालो पविट्ठो चिट्ठइ' । अणंगसुंदरीए भणियं - 'कहं नज्जइ ?' सो भणइ - 'पारद्धाणुरूवरागट्ठाणनिव्वाहाभावओ' । तओ तीए समप्पिया वीरभद्दस्स वीणा । तेणा वि घेत्तुमुव्वलिया तंती । कड्डिओ तम्मज्झाओ माणुसवालो दंसिओ तीए । तमवणेत्ता वलिया पुणो वि तंती सारविया । तओ तेण तहा सग(राग)मुच्छणाए वाइया वीणा जहा अक्खित्ता सव्वा वि परिसा ।
एवं च अण्णेसु वि कलाविण्णाणेसु वीरभद्देण साइसयविसेसे दरिसिय तहा ह(अ)णंगवई कया जहा सुविणंमि वि तं चेव पेच्छइ त्ति । नाऊण य गाढा(ढ)मणुरत्तमणंगसुंदरिं वीरभद्देण साहिओ सेट्ठिणो सब्भावो। जहा - 'ऽहं कयमहिणा(ला)नेवत्थो विणयवईए सद्धि कण्णंतेउरे पविसामि । ता तुब्भेहिं न काऽवि मम हिययखुद्दुका(खुडुक्का) कायव्वा। तहा तुब्भे सद्दावित्ता(त्तु)मनिमित्तं जइ राया नियधूयं देइ तो पढम पडिसेहिऊण आयरेण दे(दें)तस्स पडिच्छियव्वा' । तमायण्णिऊण भणियं सेट्ठिणा – 'पुत्त ! सव्वं सोहणं जं तए मम साहियं । केवलं जहा सरीरेण कुसलं होइ तहा कायव्वं'। वीरभद्देण भणियं - 'उडु(दु)यचित्तो मा ताओ होउ । जइ कइ वि दिणेहिं पेच्छिस्सइ ताओ ज्ज(ज)मित्थ निप्फज्जिस्सइ' । सेट्ठिणा भणियं - 'पुत्त ! तुमं चेव जाणसि'त्ति ।
इओ य राय(इ)णो अत्थाणे कहा जाया जहा – 'एगो जुवाणो जंबुद्दीवाओ समागओ संखसेट्ठिणो गेहे चिट्ठइ । तेणाऽवि कला-विन्नाणाइसयओ सव्वं पि नयरमक्खित्तं' । तओ सोउमेवं रण्णा भणियं - 'काऊण(को उण?) सो जाईए ?' परियणेण भणियं - 'देव । न नज्जइ. कोऽवि देसंतरिओ । परं चेट्ठिएहिं नज्जइ जहा सुकुलुप्पण्णो' । [राइणो]ऽणंगसुंदरीए चिंता जाया – ‘एवंविहो भत्ता जइ तीए रुच्चइ ता सोहणं हवइ'त्ति ।
इओ य वीरभद्देणेगागिणी पुच्छियाऽणंगसुंदरी जहा – 'कीस तुमं सयलसामग्गीए वि भोगविमुहा?' तीए भणियं - पिययमाभावाओ, जओ सो दुल(ल्ल)हो मणिच्छिओ' । वीरभद्देण भणियं – 'अणंगसुंदरि ! किमेवं जंपसि ? तं नऽत्थि जं पुहईए न पाविज्जइ, जओ बहुरयणा वसुंधर'त्ति । सा भणइ – ‘एवं' । तओ सो भणइ - 'जइ कोइ तुह कलाहिओ जुवाणो लब्भइ ता किमिच्छसि तेण समं विसयसंगमं?' तीए भणियं - 'इच्छामि जइ तुहाणुरूवो होइ' । तओ साहिओ वीरभद्देण साणुराओऽणे(णं)गसुंदरीए नियसब्भावो । तीए वि अजंपणिज्जपमोयविसेसमणुहवंतीए भणियं – 'जइ एवं ता तुहायत्तं मम जीवियं । जं जाणसि तं कुणसु' । वीरभद्देण भणियं – 'अत्थि एवं, किं तु तहा कीरइ जहा लोयाववाओ न होइ' ।