________________
पियवंकभणियमलक्खेत्ता सुट्ट सुरयपरिस्संता निव्वियप्पा चेव सुत्ता ।
तओ तं नाऊण सब्भावसुत्तं परिहिऊण अद्धफालयाई अनिवेइयसब्भावो चेव निग्गओ गेहाओ वीरभद्दो । कओ य गुलियापओगेण सामवण्णो तेण अप्पा । तओ सो विविहविण्णाणविणोएहिं हिंडंतो देसंतरेसु संपत्तो सिंहलदीवे रयणपुरं नाम नगरं । तहिं च रयणागरो नाम नरवई । तत्थ य सो संखसेट्ठिस्स उवविट्ठो हट्टे । तओ सुइरं निज्झाइऊण पुच्छिओ सेट्ठिणा – 'पुव्व(त्त!) कओ तुमं ?' तेण भणियं - 'तामलित्तीविसयाओ रूसिऊण गेहाओ निग्गओ भमंतो य संपत्तो इयं(ह)'। तओ सेट्ठिणा भणियं - 'पुत्त ! आगिइ(ई)ए गुणाहिओ त्ति तुमं लक्खिज्जसि । विसमा य कज्जगई । परमिदं चेव सुंदरं जायं जमक्खयसरीरो तुममेत्थ संपत्तो'त्ति ।
तओ तं घेत्तुं गओ घरं सेट्ठी । मज्जित्ता य जहाविहं कयसुनेवत्थो तेणेव समं भुंजिऊण तंबोलं संमाणंतो भणइ – 'पुत्त ! अपुत्तस्स तुमं चेव मम पुत्तो, अत्थि य मे पउरं धणं । ता निरवेक्खो होऊण सामिच्चजहिच्छाए धणमिमं विलससु' । तओ वीरभद्देण भणियं – 'ताय ! कयपुण्णोऽहं जं तुम्हं आणावसित्तणं मए पाविय(यं) । धण्णा हु गुरूणमाणाभायणं [ह]वंति' । एवं च तेसि पिउ-पुत्तत्तणेणं गच्छंति दियहा।
तत्थ य रयणायरस्स रण्णो तेलोक्कसुंदरीदेवीए धूया पुरिसवेसिणी अणंगसुंदरी नाम । संखस्स सेट्ठिणो विणयवई नाम धूया । सा य तदंतिए पइदिणं वच्चइ । पुच्छिया य भगिणी वीरभद्देण विणयवई - 'कत्थ तुमं वच्चसी(सि)?' तीए जहट्ठियं साहियं । तओ वीरभद्दो भणइ – 'केण उण विणोएण सा तुह सही कालं गमेइ ?' तीए भणियं - 'विचित्तेण वीणाइणा चिट्ठइ' । तेण भणियं - 'जइ एवं ता अहं पि एत्थ गमिस्सं' । तीए भणियं - *['ण तत्थ बालगस्स वि पुरिसस्स पवेसो' । तेण भणियं - 'अहं तहा करिस्सं जहा ण णज्जइ परिचिएणं पि जहा पुरिसो त्ति' । पविट्ठो य भगिणीए सद्धिं अणंगसुंदरीए भवणं । दिट्ठा य तेण सा पिययमकुवियं हंसियं लिहंती । पुच्छिया विणयवई - 'का एस'त्ति । तीए भणियं 'अम्हं सयज्झिया । बहूणि दिवसाणि तुम्ह दंसणूसुया मए आणीय'त्ति ।]* तीए भणियं - 'सोहणमणुट्ठियं' ।
तओ [अ]णं[ग]सुंदरी चित्तवट्टियाए हंसुल्लिहमालिहंती भणिया वीरभद्देण – 'तए हंसिया विरहाउरा लिहिउमाढत्ता। तीसे य विरहाउराए न एरिसा दिट्री संठाणं वा होइ' । तओऽणंगसुंदरीए भणियं – 'गेण्हसु चित्तवट्टियं, आलिहसु य जारिसा दिट्ठी संठाणं च विरहिणीए होइ' । तओ वीरभद्देण लिहिया हंसिया । अवि य -
कुमिलाणवयण-वाहोल्लनयण-पक्खउडविहंडण-विसण्णा । पडिरुद्धसव्वचेट्ठा झायंती किं पि हियएणं ॥ दुसहपियविरहवियणा-नीसहचंचड(चंचुउड)गहियविसखंडा ।
अभणंत च्चिय साहइ सोयावेयं सचेट्ठाए ॥ लिहिऊण दंसिया अणंगसुंदरीए । भणियं च तीए – 'अहो ! विण्णाणाइसओ ! अहो भावसूयगा अवत्था हंसियाए ! सुइरं निज्झाइऊण पुणो भणियं अणंगसुंदरीए – 'किमेत्तियं कालं नाऽऽगया तुमं ?'
*एष त्रुटितः पाठः चउप्पन्नमहापुरिसचरियग्रन्थात् पूरितः ।