________________
[८५]
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNA
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
होऊणेक्कवीसं वरिससहस्साणि जाव चक्कवट्टी जाओ । तओ मग्गसिरसुद्धक्कारसीए निक्खंतो वरिसतिगोवरि कत्तियसुद्धबारसीए संपत्तकेवलो मच्छलंछणो नंदावत्तलंछणो वा वाम-दाहिणपासेसु धारिणीदेवीजक्खिदजक्खपज्जुवासिज्जमाणो कुंथुजिणतित्थपल्लट्टणे नियतित्थं पवत्ततो विहरइ त्ति ।।
जिणदासदेवो वि तओ चइऊण इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे तामलित्तीए नयरीए उसभदत्तसेट्ठिस्स सयलकलाकलावकुसलो वीरभद्दो नाम पुत्तो जाओ । अण्णया य उसभदत्तो वणिज्जेणं गओ पोयणीखेडं नाम नयरं । तत्थ य सागरदत्तो नाम इब्भो । तस्स जिणमई नाम भज्जा । तीए य पियदंसणा नाम धूया । तीसे य रूववइत्तणओ कलाकोसलत्तणओ य धियासरिसवरमलभमाणो चिंतासमाउलो दटुं भणिओ जिणमईए – 'अज्जउत्त ! किमेवं चिंताउरो दीससि?' सागरदत्तेण भणियं – 'तुहेसा धीया पत्तवरा(या) कस्साऽणुरूववरस्स दायव्वा ?' तीए भणियं – 'मह पालियव्वमायत्तं, दायव्वा पुण कण्णगा जणएणं । केवलं जहाऽहं दुक्खभाइणी न होमि तहा कायव्वं' ।
तओ ‘एत्थ विही पमाणं'ति वोत्तुं सागरदत्तो गओ हट्टमग्गंमि । दिट्ठो य तत्थ कह वि देव्वजोएण तामलित्तीओ समागओ उसभहत्तो नाम इब्भो. जातो य दोण्हं पि सावयत्तणओ परोप्परं सिणेहगब्भो समुल्लावो । समागया य तहेव बाहुलग्गियाए सागरदत्तगेहं । दिट्ठा य तत्थोसभदत्तेण पियदंसणा । तओ सुइरं निज्झाइऊण भणिओ सागरदत्तो – 'किमेसा बाला तुह धीया ?' सागरदत्तो भणइ – “एवमेयं । किंतु किं तए सुइरमेसा निरूविया ?' उसभदत्तेण भणियं - 'मम पुत्तो अत्थि वीरभद्दो नाम । सो य अईव वियक्खणो त्ति न काए वि कण्णगाए रंजिज्जइ । तेणाऽविवाहिओ चेव जोव्वणमणुपत्तो। जइ परमेसेव कण्णगा तस्सोचिय त्ति संभावणाए सुइरं मए वि निरूवियं' ।
तओ संजायहरिसो सागरदत्तो भणइ – 'इह एसा वि मम कण्णगा अई[व] कलाकुसल त्ति केणाऽवि वरेण न रंजिज्जइ। जइ परं तुह पुत्तो एई[ए] समुचिओ वरो' त्ति । एवं च दोण्ह वि परोप्परं सब्भावसिणेहओ जायं वरणिज्जयं। तओ गंतुमुसभदत्तो तामलित्तीए विवाहत्थं महाविभूईए पुणो वि समागओ पोयणीखेडं । परिणामि(वि)ओ वीरभद्दो । कओचियकिच्चो य सागरदत्तेण पुणो वि वीरभदं घेत्तुमागओ तामलित्तीए ।
भुंजंतस्स य पियदंसणाए सममुद्दामभोए वीरभद्दस्स अण्णया कयाइ जाया चिंता – 'अहो मए कयं कलागहणं, अत्थि कव्वकरणसत्ती, सिद्धा नानाविहा मंता, जाणिया गुलियापओगा, अहिणवं जोव्वणं, किं बहणा? तं नत्थि जमहं न जाणामि। परं मह गुरुयणनितियस्स घरत्थस्स सव्वमिमं निरत्थयं । ता किंचि देसंतरं गंतुं फुरावेमि'त्ति ।
तओ देसंतरगमणुक्कंठिओ मज्झरत्तुदे(द्दे)से स[य]णीयाओ उट्ठिओ वीरभद्दो । चिंतियं च णेण - 'मा कयाइ कवडसुत्ता पियदंसणा मं वच्चंतं जाणिस्सइ'त्ति । तओ केवल[कीला] करणमिसेणुट्ठविया पियदसणा । तीए भणियं – 'किं कयत्थेसि ? सीसं मे दुक्खइ' । वीरभद्देण भणियं – 'कस्साऽणक्खेहिं?' तीए भणियं – 'तुज्झ चेव ।' सो भणइ – केरिसेहिं ?' सा भणइ जइ(ह) – 'मे(के)रिसी इममि समए तुह वियद्धृत्ती ?' तओ सो – 'पिए मा कुप्पसु । संपयं तहा करिस्सामि जहा ममाऽणक्खेहिं न तुह दुक्खमुप्पज्जइ'त्ति साभिप्पायं संभासिऊण निद्दयकामासेवणेणं पुणो पुणो पियदंसणं माणेइ । तओ सा