________________
[७०]
एत्थंतरंमि उठ्ठिओ सुहपसुत्तो रइहराओ सणंकुमारो । गया य महया विच्छड्डेण वेयर्ल्ड । विन्नत्तो य अवसरं लहिऊण महिंदसीहेण जहा - 'कुमार ! दुक्खेण तुह जणणि-जणया कालं गति, ता तइंसणेण कीरउ पसाओ अम्हारिसजणस्स'त्ति। विण्णत्ताणंतरमेव महया गयणट्ठियनाणाविहविमाण-हय-गयाइवाहणारूढविचित्तवेसाभरणभूसियविज्जाहरसमुदएणं गओ हत्थिणउरं । आणंदिया जणणि-जणया नायरजणो य ।
उप्पण्णाणि य चक्काइयाणि महारयणाणि चोद्दस । तओ साहियं भरहं । उप्पण्णा नव निहिणो । जाओ य निग्गयपयावो चक्कवट्टि त्ति ।
____ तस्स य चक्कवट्टिभोए भुंजमाणस्स कयाइ सोहमसभाए सिंहासणमत्थयत्थो सोहम्मिदो सोयामणि नाम नाडयं पेच्छंतो अच्छइ । एयंमि अंतरे एगो ईसाणकप्पाओ संगमदेवो सोहम्मिदपासे आगओ । तस्स य देहप्पभाए सभाठियसव्वदेवा नट्ठतेया रूवनिरूवणे अच्चंतं विम्हिया । गए तंमि सक्कं पुच्छंति जहा - 'केण कारणेण सामीमस्स संगमदेवस्स बारसाइच्चाहियदेहतेएण नित्तेजिया रूवं निरूवित्ता ण तित्तिं वच्चामो?' सक्को भणइ - 'पुव्वभवे अणेणाऽऽयंबिलवड्ढमाणं णाम जं तवो विहियं, तप्पुण्णाणुभावओ' । देवा भणंति - 'किमन्नो कोऽवि रूवेणेवंविहो अत्थि ?' सक्को भणइ - 'अत्थि हत्थिणाउरे सणंकमारो नाम चक्कवट्टी जस्स रूवं देवाणं पि विम्हयणीयं' ।।
तं चाऽसद्दहंता विजय-वेजयंता देवा बंभणरूवेणाऽऽगया पडिहारमुक्कदारा पइट्ठा रायसमीवं । दिट्ठो य तेहिं राया गंधतेल्लेण मज्जणत्थं अब्भंगिज्जंतो । विम्हिया य सक्कवन्नियरूवसिरीओ अहिययरं रूवसंपयं दटुं । पुच्छिया य रण्णा – 'किमत्थमागया ?' ते भणंति - 'तुम्हं रूवं तिहुयणे वि वन्निज्जइ, तइंसणकोउगेणं' । सोउं चेममईव रूवगव्विओ चक्की भणइ – 'भो विप्पा ! जं मज्झ रूवं लोए वन्निज्जइ न तं तुम्हेहिं दिटुं । ता थोववेलं विलंबेह जाव मज्जिऊणाऽलंकारकलिओ होमि' ।
तओ निग्गया दिया । चक्किणा वि लहु विहियं मज्जणं । गहियसयलालंकारेण य रायसभामज्झे सिंहासणमत्थयत्थेण सद्दाविया । तेहिं वि तत्थाऽऽगंतुं चक्किसरीरं पेच्छित्तु विसायं गएहिं भणियं - 'अहो ! मणुयाणं रूवाइगुणा खणमेत्तेणं चेव विणस्संति' । सोउं चेमं चक्की भणइ – 'भो विप्पा ! किं संपयं मम रूवं निंदेह ?' [तेहिं] भणियं - 'महाराय ! देवाणं रूवाइविभवो पढममुप्पत्तिसमयाओ तावाऽवट्ठिओ चिट्ठइ जाव छम्माससेसं परमाउगं । तओ परं झिज्झइ । माणुसाणं पुण रूवाइसंपया तावुप्पत्तिसमयाओ वड्डमाणा होइ जाव जीवियमझं । तओ आरब्भ हीयमाणा जाव जीवियंतं । जओ तुम्हं अम्हेहिं रूवजोव्वणसिरी जा सच्छाया दिट्ठा सा संपइ दुज्जणमेत्ती विव खणमेत्तेण परियत्तिय विच्छाया जाया' ।
तओ रण्णा – 'कहं तुब्भे एयं जाणह ?'त्ति भणियं । तेहिं परमत्थो सिट्ठो जहा – 'सोहम्मिदेण देवमज्झे तुब्भं रूवाइसओ वन्निओ । तमसद्दहंता देवा अम्हे आगया । तुमं पि जं एत्थ पत्तकालं तं करेज्जासि'त्ति वोत्तुं गया ।
तओ रण्णा विम्हिएण सयलालंकारकलियं पि नियसरीरं सम्मं निरूवंतेण विच्छायमेव दिटुं चिंतियं च, जहा – 'अहो ! अणिच्चया जइ एत्तियमेत्तेणेव कालेण मज्झ रूव-जोव्वणतया(पहा) नट्ठा ता सेसकाले किं न नस्सिहंति ?' तओ पुत्तस्स रायपढें बंधिय सव्वपरिच्चायं काऊण विणयायरियसमीवे निविण्णो निग्गंथो पव्वइओ ।