________________
'पत्तो तस्स समीवे, सोउं च करुणसरअणि(सरेण)मित्थियाए रुयंतीए [सदं] पविट्ठो मज्झे । मणिमयखंभपइट्ठियाओ य छ भूमिगाओ अइक्कम्म चडिओ सत्तमभूमिं । तीए य 'कउरवकुलनहयलमुहमियंक ! मम होज्ज जम्मजम्मंमि सरणं भयभीयाए सणंकुमार ! अज्जउत्त ! तुम' एयं पुणो पुणो भणियं(3) कर(रु)णं रुयंती दिट्ठा अणेणाऽहोमुही दिव्वा कण्णगा । खणं च दिण्णकण्णेण नियनामासंकिएण पुच्छिया 'भद्दे ! किं तुमं सणंकुमारस्स होसि?' सोउं चेमं सा समुन्नयाणणा दट्ठणऽज्जउत्तं समूससियहियया भणइ - 'मज्झ सो पई मणोरहमेत्तेण, जओ अह(हं) मम पिऊहिं तस्सोदयदाणेण दिण्णा, न य वित्तो वीवाहो । संपयं पुण नियकुट्टिमतलाओ विज्जाहरकुमारेगेणाऽवहरिऊणेहाऽऽगया । सो य मोत्तूणिमंमि में विज्जानिम्मिए मंदिरे गओ कहिं पि । न नज्जइ य समागओ मे किं पि काही' । तओ कुमारो – 'भद्दे ! मा ता(भा)हि, सो अहं सणंकुमारो, भलिस्सामि'त्ति जाव जंपइ ताव तेणाऽऽगंतुं विज्जाहराहमेण पक्खित्तो गयणमंडले ।'
'तओ सा हाहारवं कुणमाणी पु(मु)च्छापराहीणा मि(नि)वडिया धरणीए । कुमारो वि वावाइऊण तं वज्जवेगविज्जाहरं मुट्ठिप्पहारेण अक्खयसरीरो पुणो पत्तो समासासिऊण तं परिणेइ । निमित्तयपन्नइया सा सुनंदा इत्थीरयणं भविस्सइ त्ति । थेववेलाए य समागया वज्जवेगस्स भगिणी संज्झा(झा)वली नाम । वावाइयं च दट्ठण भाउयं कोवमुवागया । पुणो सुमरियनेमित्तियवयणा जहा 'भायवहगस्स भज्जा होहिसि'त्ति विवाहत्थमुवट्ठिया । सुनंदाणुमईए कुमारेण परिणीया ।'
___ 'खणंतरेण य तत्थेव पत्ता दो विज्जाहरा भणंति जहा – 'देव ! जो[तए] तइय(या) सुनंदाअवहारी वज्जवेगो विणासिओ तस्स पिया असणिवेगो नाम सविज्जाहरबलो विण्णायपुत्तमरणो तुम्होवरि चलिओ। तं च नाऊण अम्हे हरिचंद-चंदसेणाभिहा पुत्ता चंदवेग-भाणुवेगपिऊहिं रहसण्णाहसहिया पुरओ तुम्हं सहायकज्जे [पेसिया] । पिट्ठओ य पहुत्ता चेव अम्हं पियरो'त्ति । पहुत्तेसु य चंदवेग-भाणुवेगेसु समुच्छलिओ असणिवेगबलकोलाहलो ।'
_ 'तओ संझावलीए दिन्नपन्नत्तीविज्जो अज्जउत्तो चंदवेग-भाणुवेगा य नियविज्जाहरबलसमेया असणिवेगबलेण समं जुज्झिउं पवत्ता । तओ भग्गेसु दोसु वि बलेसु अज्जउत्तस्स असणिवेगसमं महाजुज्झे समावडिए तेण मुक्कं महोरगपहरणं । तं कुमारेण गरुलपहरणेण विणिवाइयं । तओ तेण मुक्कं अग्गेयपहरणं । तं पि कुमारेण वारुणपहरणेण पाडियं । पुणो वायव्वं मुक्कं । तं पि सेलपहरणेण पडिपेल्लियं । तओ गहियगंडीवो नाराए मुंतो पहाविओ । तं च कुमारेण निज्जीवं कयं । पुणो कड्डियमंडलग्गो उठ्ठिओ । तओ कुमारेण तस्स भुयद्धा छिण्णा । तओ भुयद्धेहिं जुद्धमिच्छंतो पत्तो, कुमारेण विज्जासमप्पियचक्केण सीसविकलो कओ त्ति । तओ तक्खणमेव असणिवेगविज्जाहररायलच्छी सयलविज्जाहरसमेया सणंकुमारं संकंता ।'
'तओ लद्धजया गया वेयढं । तओ अणेगविज्जाहर-विज्जाहरीलोगपरिगया मंगलतूररवाऊरिज्जमाणदिगंता पविट्ठा नियनियमंदिरेसु । कओ सणंकुमारस्स सयलविज्जाहरेहिं विज्जाहरमहारायाभिसेओ । तओ सुहंसुहेण अच्छंतो कयाइ विन्नत्तो चंदवेगेण चक्की - 'देव ! पुव्वि पुच्छिएण सिटुं मे मुणिणा आसि जहा - "तुहेमं बउलमईपमुहं धूयासयं सणंकुमारचक्कवट्टी विवाहेस(हिस्स)इ" । ता करेउ देवो एयासिं पाणिग्गहणेणाऽणुग्गह'ति भणिए पडिवण्णं अज्जउत्तेण । विवाहिओ य पसाहिऊण वेय, काऊण जिणाययणेसु अट्ठाहियामहिमं इहइं कीलानिमित्तमागओ जाव मिलिओ तुमं । एयं तुह मित्तस्सुद्देसमेत्तेण मए साहियं चरियं'ति ।