________________
ति जाव चिंतेमि ताव विन्नत्तं पडिहारेण जहा - 'देव ! एगो परिवायगो वारे चिट्ठइ, भणइ य - "भय(इ)रव्वायरिएणाऽहं पेसिओ रायपुत्तदंसणत्थं" ।' तओ ममाऽणुन्नाए पवेसिओ सो पडिहारेणाऽऽहुंडविहुंडदेहो । पणमिओ मए दिन्नासीसो वइट्ठो नियकट्ठासणे, भणइ – 'रायपुत्त ! भय(इ)रवाईर(रि)एणाऽहं तुहंतिए पेसिओ' । मए भणियं - 'कह(हिं) पुण भगवंतो?' सो भणइ - 'नयरवा(बा)हिरियाए' । मए भणियं – 'अम्हं ते दूरत्था वि गुरुणो, संपयं पुण सोहणं कयं जमिहाऽऽगया। तो वच्चह तुब्भे, अहमवि समागओ' । तओ गओ परिवायओ वि।
__ [बीय] दिणपलू(च्चू)से य गओऽहं वग्घचम्मोवरि निविट्ठस्स भयरव(वा)ईरियस्संऽतिए, दटुं चाऽहमब्भुट्ठिओ तेण पणयस्स य मे दिण्णासीसो, णा(उ)वविसणा(ण)त्थं दंसिया वग्घकत्ती । तओऽह(हं) [सीसो] तुम्हे गुरुं(रू) च' त्ति वोत्तुं [उ]वविठ्ठो नियपुरिसुत्तरीए । भणियं च मए – 'भयवं ! पसंगेण वि जत्थ तुम्हे वच्चह सो दो(दे)सो कयत्थो, किं पुण दिसिऊण ताऽणुम(ग्ग)हिओऽहं तुम्हागमणेणं ?'
जडहारी भणइ – 'भद्द ! जुत्तमुत्तं, किं तु न(नि)क्किंचणोऽहं तुम्हारिसाण वि नोचियं किंतु(किम)वि काउं समत्थो'। मए भणियं – 'भगवं एवमेयं । किंतु गुरूणं दिट्ठिपसाओ चेव दाणं, ता समाइसंतु भगवंतो - किं मए कायव्वं ?' जडहारी भणइ – 'महाभाग ! अट्ठवरिसाणि मए मंतस्स विहिया पुव्वसेवा। संपयं फलसिद्धी तुहायत्ता, जओ महासत्तो तुमं । तं मंतपुव्वसेवापरिस्समो मे सफलो होइ तहा कुणसु'। मए भणियं – 'भगवं ! अणुग्गहिओऽहमिमिणाऽऽएसेण । ता समाइसह, जं जहा करेमि' । जडहारी भणइ – 'इमीए कण्हचउद्दसीरयणीए गए [प]हरे नयरुत्तरबाहिरियाए समाणे(मसाणे) गहियखग्गेणेगागिणा तए समागंतव्वं । जओ तत्थाऽहमप्पचउत्थो होस्सामि' । तओऽह मेवं करिस्सामि'त्ति वोत्तुं गओ नियावासं।
तम्मि य दिणे 'सीसं मे दुक्खइ'त्ति वोत्तुमणागयमेव विसज्जियासेससेवयजणो पविसित्तु सोवणयं परिहियपट्टसाडियापट्टो गहियखग्गरयणो रा(ग)ओऽहं तम्मि मसाणे । दटुं च भणिओ भयरवाईरिएण 'महाभाग ! भविस्संति महाविभू(भी)सियाओ। ता अहमप्पचउत्थो तए महासत्तेण रक्खियव्वो जहा सिद्धमंतो होमि' । मए भणियं 'भयवं ! वीसत्थो कुण, को तुह सीसवालं पि नामिउं समत्थो ?'
तओ भयरवाइरिएण मडयमुहे जावियं जलणं, मंतजावपुव्वं पारद्धो होमो । उट्ठियाओ सिवासद्दविहीसियाओ । तहा वि सरंतेण मंतजावे जाव गहियखग्गोऽहमुत्तरदिसाए चिट्ठामि तावाऽऽगओ विगरालरूवो किलिकिलायमाणो खेत्तवालो । ढुक्कंतो य भयरवाइरिह(य)स्स, हक्किओ य मए, चलिओ य ममाऽभिमुहो । दटुं च तं निरातक(निराउहं?) मए वि मुक्को खग्गो । बाहुजुद्धेण निहणेत्ता वसीकओ सो मं भणइ - 'सुपुरिस ! सिद्धोऽहं, तेण किं करेमि ?' मए भणियं - 'जडहारिणो समीहियं कुणसु' । सो भणइ – 'त(तु)हाणुभावओ चेवऽस्स सिद्धमंतस्स संपन्नं समीहियं । संपयं जं ते करेमि तं कहेसु' । मए भणियं – 'ममेत्तियं चेव कि(क)ज्जमासि । तहा वि जइ ते निबंधो ता तहा कुणसु जहा सा मे भज्जा वासे(वसी) होइ' । तओ दिन्नोवओगो देवो भणइ - 'वसीहोस्सइ सा ते कामरूवित्तणपसाएण । कामरूवित्तणं च ते ममाऽणुभावओ चिंतियं संपज्जिस्सई' । तओऽहं सिद्धमंतेण जडहारिणा साणंदमुवरू(बू)हिओ गओ नियावासं ।
बीयदिणे य अत्थमिए दिणयरे विसज्जियासेससेवयजणो गहियखग्गोऽहं कामरूवचिंतणेण अचक्खगोयरो