________________
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
सट्ठिधणूसिओ य विमलो कुमारो पन्नरसवरिसलक्खोवरि तीसं वरिसलक्खाणि जाव कयरज्जो माहसुद्धचउत्थीए निक्खंतो । दुवरिसोवरि पोससुद्धछट्ठीए संपत्तकेवलो सूयरलंछणो वामदाहिणपासेसु विजयादेवी-छमु(म्मु )हजक्खपज्जुवासिज्जमाणो वासुपुज्जजिणतित्थवोच्छित्तीए वोलीणे पलिओवमे पवत्तियनियतित्थो विमलकेवली दुवरिसूणाणि पन्नरसपुव्वलक्खाणि जाव विहरेत्ता सम्मेयसेलसिहरे आसाढकिण्हसत्तमीए सिद्धो त्ति ॥ विमलजिणो त्ति गयं ॥
विमलजिणकाले य तइओ [सयंभुवासुदेवो त्ति] सयंभुवासुदेवकहा भण्णइ -
इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे बारवईए पुरीए भ(रु)दो नाम राया । तस्स सुप्पहा-पुहइनामिगाणं दोण्हं देवीणं भद्द-सयंभू नामगा दो पुत्ता । ते य कयाइ वियरंता [सं]खवरुज्जाणे गयं चउनाणोवेयं मुणिमेगं दलृ वंदंति, धम्मलाभिया य तेणुवविट्ठा भणंति - ‘भयवं ! पढमजोव्वणे वि किं तुम्हं वयगहणे निव्वेयकारणं ?' सो भण[इ] – 'साहेमि सुम(म्म)उ तहा जओऽहं' । मुणिकहा भण्णइ -
इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे सोरियपुरे दढधम्मस्स रण्णो गुणधम्मो नामोऽहं पुत्तो सयलकलाकलावकुसलो गुणप्पिओ य । सोऊणीसाणचंदराया(य)धूयाए कणगवईए सयंवरामंडगं गओ वसंतपुरं । तत्थ य बहुराय-कुमारमज्झोवविट्ठो सयंवरामंडवमागयाए कणगवईए पलोइओऽदं(हं) ससिणेहदिट्ठीए। मए विन्नाय'मिच्छइ' । तओ ‘पज्ज(च्चू)से सयंवरामंडवो भविस्सइ'त्ति भणिए गया रायकुमारा नियावासेसु ।
जायाए रयणीए पढमपहरे सहिया दासचेडीहिमेगा परिणयवया आगया ममंतिए नारी । समप्पिया तीए चित्तवट्टिया। लिहिया विज्जाहरकुमारी, हिट्ठओ पुणऽभिप्पायसूयणत्थमिमा गाहा -
तुह पढमदंसणुप्पन्न-पेम्मरसविनडियाएँ मुद्धाए ।
कह कह वि संठविज्जइ हिययं हियसव्वसाराए । तओ समप्पियं मह कुसुमसमालहणेण तंबोलं । तं च घेत्तुं मए ता(ती)से दिन्नं [ओ]यारिउं सि(नि)यं कंठाभरणं । तओ सा भणइ – 'सामिणीसामा(ला)इटुं किंचि वत्तव्वमत्थि ता निवि(व्वि)जणं कुणउ कुमारो' । पासावलोयणेण य ममोसरिए परियणे सा भणइ – 'कुमार ! विन्नवेइ कुमारी जहा - "मए त्थ(तु)ममिच्छिओ, किंतु जाव न मम कोइ समओ पुण्णो ताव नाऽहं तए किं चि वत्तव्वा" । मए भणिय मेवं होउ' । गया सा नारी ।।
पहायम्मि य सयंवरामंडवत्थस्स मे कंठे विलइया कुमारीए वरमाला । विलक्खीहूया य सेसा रायकुमारा गया सट्ठाणेसु । भणिया सहीहिं कुमारी, जहा – 'सामिणि ! मोत्तुं सेसकुमारे किमेसो तए वरिओ ? कुमारी भणइ – 'सु(मु)द्धाओ! न जाणह रूवगुणेण सो मए वरिओ' । तओ विछड्डेणं वित्तो वीवाहो । नीया सनगरं । कणगवईए कओ आवासो । ठिया नियावासे । पच्चूसे समागओ तीए भवणं । निवेसिओ नियासणे । खणमेत्तं च सुभासियपढणाइविणोएण चिट्ठित्ता गओ नियावासं । एवं च निच्चमाहरजाहरामेत्तकारओऽहं तीएऽभिप्पायममुणतो 'कहमिमीए मज्झं जाणी(णि)यव्वं' ति चिंतिऊण गओ नियावासं ।
सुत्तो य रयणीए पिच्छामि सुमिणयं जहा - मे(ए)गा गहियकुसुममाला इत्थिया मह समीवे आगया। तीए भणियं- 'गिण्ह एवं कुसुममालं । जओ बहूणि दिवसाणि तुहनिमित्तमिमीए संकप्पियाए। तं चाऽहं गेन्हंतो विउद्धो । काउं पच्चूसकि[च्चं गओ अत्थाणे ।] सुमिणयाणुसारेण 'संपन्नं मे समीहियं'