________________
जैनसिद्धान्तकौमुदी
अव्यय प्र०
सर्वप्रकारेणेत्यर्थे । सणिअं शनैरित्यर्थे । सद्धिं समं सहाथै । सयं सकृदित्यर्थे स्वयमित्यर्थे वा। सययं सतते ।सयराहं सत्वरमित्यर्थे । सायं सूर्यास्तमनसमये । सुइरं दीर्घकाले। सुए अनागतदिने । सुट्ट सौलो। सुतरं सहजत इत्यर्थे । सेवं तदेवमित्यर्थे । हंता स्वीकारे। हंद आश्चर्यार्थ । हंदि हंभो आमन्त्रणे, क्रुद्धसंबोधने, विकल्पविषादपश्चात्तापनिश्चयेषु च। हउं हा इत्यर्थे । हणिहणि प्रतिदिनम् । हद्धी खेदे। हव्वं शीघ्रतायाम् । हिज्जो अतीतदिवसे। ही आश्चर्ये । हुरत्या बहिर्देशे । हुलियं शीघ्रतायाम् । हे सम्बोधने । हेड हेट्टा हेहि हेडिल्ला नीचदेशे । हे हो आमन्त्रणे ।
अत्यादयश्च ॥१॥१॥२१॥ अत्यादिगणपठिताः शब्दा अव्ययसंज्ञाः स्युः। अइ अति अतिशये उत्कर्षे च । अणु अनु पश्चात्सादृश्यलक्षणादिषु । अधि अहि सत्त्वेऽधिकारे च। अभि आभिमुख्यादौ। अव उव ओ निश्चयानादरालम्बनादिषु । आ सीमादौ । आविर् व्यक्ते । उ उद् ऊर्धादौ । उ उप उव ओ ओब समीपादौ । णिनि निषेधादौ ।णिर निर पियोगे निश्चितादो छ। तु पृथग्भावादौ। दुदुर्पीडादौ।
Aho! Shrutgyanam
