________________
जैनसिद्धान्तकौमुदी
(११)
हिप्रत्यये गच्छिंहिति, गच्छिहिन्ति । गच्छिहिसि, गच्छिहिह ॥
मादौ हेरात् ॥३१॥३२॥ धातोर्विहितस्य हिप्रत्ययस्याकारोऽन्तादेशः स्थान्मकारादिप्रत्यये परे । गच्छिहामि, गच्छिहामो ॥
भूते इंसुः ॥३१॥३३॥ भूतेऽर्थे धातोरिंसुप्रत्ययः स्यात् प्रथमादिशु त्रिषु वचनयोश्च । गच्छिसु॥
उपसर्गाः प्राक ॥३॥१॥४९॥ उपसर्गा धातोः प्रागेव प्रयोक्तव्याः ॥
अतेर्गच्छस्य गस्य ॥४४७७॥ अतिपूर्वकस्य गच्छधातोर्गस्य लोपो वा स्यात् । अइच्छइ, अइगच्छइ ॥ अच्छ उपवेशने ॥
अच्छादेस्तेरेः ॥३१॥५०॥ अच्छादिभ्यः परस्य तिप्रत्ययस्यैकारोऽन्तादेशो वा । अच्छइ । अच्छते ॥
१ दीर्घविधौ साहचर्यात्त्यादेर्ग्रहणान्नात्र हो दीर्घः ॥
* अच्छ, अरिह, प-इस, सम्-ईह, उस, एस, कंब, कंडुय,गडि - कर्म, खुद, खुप्प, गरह, गस, चर, छिड, जुञ्ज, तण, दल, दव, दिन, दुय, देव, देह, दव, द्धंस, उद्-पन्ज, पुच्छ, मुंज, पलि-मंथ, मन्न, मर, सम्-रक्ख, वि-रम, वि-राव, लह, उव-लिंग, बंद, वट, बस्स, वुच्च, बोल, सद, वीसम, सय, सर, अणु-लास, सन्नून, सेव, सेह, हा, हो, पतेऽच्छादयः ॥
-----....
Aho ! Shrutgyanam
